พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ชายฝั่ง |
น. กูล., ตีร., อนุตีร, นทีตีร, อุปกูล., | ธรรมชาติ, แหล่งน้ำ | ||
ชายพก |
น. อุจฺฉงฺค. องฺก. | เครื่องแต่งกาย | ||
ชายหนุ่ม |
น. กุมาร. มาณว. | บุคคล | ||
ชายหาด |
น. เวลา, สมุทฺทเวลา, สมุทฺทตีร., เวลาสนฺนวาลุกาตล., | ธรรมชาติ, แหล่งน้ำ | ||
ชายอ้อนแอ้น |
น. นารีสภาวิกปุริส. | บุคคล | ||
ชายเฟือย |
ดู ชายฝั่ง. | ธรรมชาติ, แหล่งน้ำ | ||
ชายแก่ |
น. มหลฺลก. | บุคคล | ||
ชายแดน |
น. ปจฺจนฺต. ปจฺจนฺตเทส. มิลกฺขเทส. สีมนฺต. รชฺชสีมา, เทสสีมา, | เขตแดน | ||
ชายโครง |
น. ปสฺส.., | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
ชายโสด |
น. กุลปุตฺต. อวิวาหิต. | บุคคล | ||
ชาว |
น. วาสี. นิวาสี. | บุคคล | ||
ชาวกรุง |
น. นาคร. นาคริก. | บุคคล, เมือง | ||
ชาวคณะ |
น. คณวาสี. | บุคคล | ||
ชาวชนบท |
น. ชานปท. ชนปทิก. | บุคคล | ||
ชาวญี่ปุ่น |
น. จปนฺรฏฐวาสี. จปนฺเทสิย. | บุคคล | ||
ชาวดอย |
ดู ชาวเขา. | บุคคล | ||
ชาวตลาด |
น. อาปณิก. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
ชาวตะวันตก |
น. ปจฺฉิมทิสาวิเทสิก. ปจฺฉิมเทสิย. | บุคคล | ||
ชาวตะวันออก |
น. ปุพฺพทิสาวิเทสิก. | บุคคล | ||
ชาวต่างประเทศ |
น. วิเทสิก. เวรชฺชก. วิเทสี. ปรเทสิย. | บุคคล |