พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เฉี่ยว |
(สะดุดตา) | ค. สปฺปคพฺภ สุวิลาสี สุมณฺฑิต สุปฺปสาธิต | ||
เฉี่ยวลง |
ก. โอปตติ ภสฺสติ | |||
เฉือน |
ก. อวกนฺตติ โอกนฺตติ ปริกนฺตติ ก. อุพฺพตฺติต |
|||
เฉือนบางๆ |
ก. สกลีกโรติ | |||
เฉือนอวัยวะ |
ก. องฺคจฺเฉทํ กโรติ | |||
เฉื่อยชา |
น. อลสตา, อาลสฺส., อาลสิย., อาลสฺย., ตนฺทิ, ถีน., ลีนตฺต., ลียนา, สลฺลียนา, วิลมฺพน., ทีฆสุตฺติย., ค. อลส กุสีต ตนฺทิต กุณฺฐ ทนฺธ ตนฺที กฺริยาหีน อุยฺโยครหิต มนฺทุสฺสาห ทีฆสุตฺติก มนฺทคติก ก. อาลสิเยน กาลํ ขีเปติ |
ลักษณะนิสัย | ||
เชน |
(ผู้นับถือศาสนาเชน) | น. นิคฺคณฺฐภตฺติก. | ||
เชย |
(ล้าสมัย) | ค. อตีตกาลิก ปริชิณฺณ | ||
เชย |
(ยกขึ้น) | ก. อาหนติ (อุ. จุพุกํ อาหนติ) | ||
เชยคาง |
ก. จุพุกํ อาหนติ | |||
เชยชิด |
น. สนฺถว. | |||
เชลง |
ดู ประพันธ์.
เชลง (กลอน) ก. แต่ง, ประพันธ์. (ข.). |
|||
เชลย |
น. วนฺทิ. วนฺที. กรมร. ปคฺคห. อุปคฺคห. ค. ธชาหต กรมรานีต |
บุคคล | ||
เชลยศึก |
ค. ธชาหต กรมรานีต | บุคคล | ||
เชลแล็ค |
(shellac) | ดู ชะแล็ค.
เชลแล็ก น. ของแข็งที่สกัดได้จากขี้ครั่ง… |
วัสดุ | |
เชวง |
ดู รุ่งเรือง, ลือเลื่อง | รุ่งเรือง | ||
เชอะ |
(คำอุทาน) | นิ. ธิ! ธิรตฺถุ! | คำอุทาน | |
เชาวน์ |
น. ชวน., พุทฺธิ, เนปุณฺณ., | |||
เชาวน์ไว |
ค. ติขิณพุทฺธิก | |||
เชิง |
(ตีน) | น. ปาท. มูล., ปติฏฺฐา, อโธตล., อาธาร. |