พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
เฉลียวใจ |
ดู ระแวง. | |||
เฉลี่ย |
น. วตฺตมานสภาว. มชฺฌิมปฺปมาณ., ก. ปมาณํ ทสฺเสติ, มชฺเฌ ปวตฺเตติ |
|||
เฉวียงบ่า |
ก. เอกํสํ … กโรติ (อุ. เอกํสํ อุตฺตราสงฺคํ กโรติ) | ผ้า | ||
เฉวียน |
ดู ฉวัดเฉวียน. | |||
เฉอะแฉะ |
ค. อนูป สลิลปฺปาย กจฺฉ | |||
เฉา |
น. สุสฺสน., โสสน., สุกฺขตฺต., ค. สุกฺข มิลาต |
|||
เฉาะ |
ก. ปริกนฺตติ วิชฺฌติ | |||
เฉาโฉด |
ดู โง่. | |||
เฉิดฉัน |
ดู งาม. | |||
เฉิดฉาย |
ดู แจ่มใส. | |||
เฉิดโฉม |
ดู รูปงาม. | |||
เฉียง |
ค. โปณ ปสฺสนินฺน วินิเวธ ติรจฺฉ กวิ. ติริยํ |
|||
เฉียงบ่า |
ดู เฉวียงบ่า. | |||
เฉียด |
ค. อุปจาร ก. อีสกํ ฆฏฺเฏติ |
|||
เฉียดตาย |
ค. มตปาย มตกปฺป | |||
เฉียบขาด |
ค. ถิรวจน อุชุคติก | |||
เฉียบแหลม |
น. ติขิณตา, ปคุณตา, | |||
เฉียวฉุน |
ดู ฉุนเฉียว. | |||
เฉี่ยว |
(กระทบ) | ก. อภิหนติ ฆฏฺเฏติ | ||
เฉี่ยว |
(โฉบจับไป) | ก. โอปติตฺวา คณฺหาติ, นเขหิ คณฺหาติ |