พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
เจ้าพนักงาน |
น. ปทฏฺฐ. ธุรนฺธร. อธิการี. | บุคคล, ตำแหน่ง | ||
เจ้าพิธี |
น. วิธาตุ. สํวิธาตุ. สํวิธายก. | บุคคล, ตำแหน่ง | ||
เจ้าพ่อ |
(เทวดา) | น. มเหสกฺขเทวตา, | บุคคล, เทวดา | |
เจ้าพ่อ |
(คน) | น. สปภาวธุตฺต. วสปวตฺตาปก. | บุคคล | |
เจ้าพ่อหลักเมือง |
น. นครารกฺขกเทวตา, | บุคคล, เทวดา | ||
เจ้าฟ้าหญิง |
น. ราชกุมารี, ราชธีตุ, | บุคคล | ||
เจ้าภาพ |
น. ทานสามี. ปุญฺญกมฺมสามิก. โภชาปก. | บุคคล | ||
เจ้ามายา |
ค. มายาวี | ลักษณะนิสัย | ||
เจ้ายศเจ้าอย่าง |
ค. ยสมตฺต ยสมทมตฺต | ลักษณะนิสัย | ||
เจ้าระเบียบเกินไป |
ค. อติวินยทสฺสิก | ลักษณะนิสัย | ||
เจ้าระเบียบแบบแผน |
ค. จาริตฺตานุยายี ยถานิยมการี สุขุมปริกมฺมคามี | ลักษณะนิสัย | ||
เจ้าลัทธิ |
น. ติตฺถกร. ปาสณฺฑ. | บุคคล, ตำแหน่ง | ||
เจ้าวัด |
ดู เจ้าอาวาส. | บุคคล, ตำแหน่ง | ||
เจ้าศากยะ |
น. สกฺก. สกฺย. สาก. สากิย. สากฺย. | บุคคล | ||
เจ้าสัว |
น. กุฏุมฺพี. กุฏุมฺพิก. เสฏฺฐี. | บุคคล | ||
เจ้าสาว |
น. นวผลิกา, นววธู, วิวาหาภิมุขา, วาริตกงฺคนา, | |||
เจ้าสำนัก |
น. อุปสฺสยาธิปติ. | บุคคล, ตำแหน่ง | ||
เจ้าสำบัดสำนวน |
น. จปลวาที. | |||
เจ้าหญิง |
น. ราชกุมารี, ขตฺติยกญฺญา, ราชธีตุ, | บุคคล | ||
เจ้าหนี้ |
น. ธย. ธาย. อิณทายก. ธนิก. อุตฺตมณฺณ. อุตฺตมิณ. อิณสามิ. |