พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
เจ้าคุณ |
น. มหาเถร. | บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม, ยศศักดิ์ | ||
เจ้าจอม |
น. ราชเทวี, ราชมเหสี, | บุคคล, ตำแหน่ง | ||
เจ้าจอมมารดา |
น. ราชปุตฺตชนนี, | บุคคล, ตำแหน่ง | ||
เจ้าชาย |
น. ราชกุมาร. ราชปุตฺต. | บุคคล | ||
เจ้าชีวิต |
น. อธีส. | บุคคล | ||
เจ้าชู้ |
น. อิตฺถิโลลตา, ค. อนุราคี กามุก ราสิก หาวภาวปฺปิย |
ลักษณะนิสัย, เจ้าชู้ | ||
เจ้าถิ่น |
(ผู้อยู่มานาน) | น. เนวาสิก. | บุคคล | |
เจ้าถ้อยหมอความ |
ค. อฏฺฏกรณสีล วาทปฺปิย | |||
เจ้าทรัพย์ |
น. ธนสามิ. สปติ. | บุคคล | ||
เจ้าที่ |
น. ภุมฺมเทว. ภุมฺมเทวตา, | บุคคล | ||
เจ้าทุกข์ |
ค. ทุกฺขิต วินาสกต | บุคคล, ลักษณะนิสัย | ||
เจ้านคร |
น. ราชญฺญ. นครินฺท. | บุคคล, ตำแหน่ง | ||
เจ้านาย |
น. สามิ. สามี. อยฺย. อิสฺสร. ปติ. อธิปติ. อธีส. นายก. ภวนฺต. | บุคคล, ตำแหน่ง | ||
เจ้าน้ำตา |
ค. อสฺสุมุข | ลักษณะนิสัย | ||
เจ้าบทเจ้ากลอน |
น. กวิ. ปชฺชสมฺปาทก. | |||
เจ้าบุญนายคุณ |
น. อุปการก. อุปตฺถมฺภก. | บุคคล | ||
เจ้าบ่าว |
น. อาวาหก. ปาณิคฺคหก. วาริตก. | |||
เจ้าบ้าน |
น. นิมนฺตก, คหปตานี, | บุคคล | ||
เจ้าประเทศราช |
น. ปเทสราช. | บุคคล | ||
เจ้าป่า |
น. วนเทวตา, วนปฺปติ. | บุคคล |