พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
เฉกเช่นมหาบุรุษ |
ค. มหาปุริสสทิส มหาปุริสสมาน | |||
เฉดหัว |
ก. ปพฺพาเชติ ปณาเมติ ปลาเปติ นิกฺกฑฺฒติ นิกฺขาเมติ พหิกโรติ | |||
เฉพาะ |
น. อสาธารณตฺต., ปจฺเจกตฺต., ค. อสาธารณ ปจฺเจก อาเวณิก วิเสส นิ. อนุ โอธิ ปฏิ ปติ อาเวณิ |
|||
เฉพาะกาล |
ค. กาลิก | |||
เฉพาะตัว |
ค. อชฺฌตฺต อชฺฌตฺติก ปจจตฺต ปจฺเจก ปุคฺคลิก | |||
เฉพาะบุคคล |
ค. ปุคฺคลิก ปาฏิปุคฺคลิก | |||
เฉพาะราย |
ค. ปุคฺคลิก ปจฺเจก | |||
เฉพาะวัน |
กวิ. อภิณฺหํ | |||
เฉพาะวิชา |
(technical) | ค. ปาริภาสิก | ||
เฉพาะหน้า |
น. อภิมุข., กวิ. อภิมุขํ ปจฺจกฺขํ ปฏิมุขํ สมฺมุขา |
|||
เฉพาะอย่างๆ |
ค. ปาฏิเยกฺก ปาเฏกฺก | |||
เฉพาะเท่านี้ |
ค. เอตฺตก | |||
เฉย |
ค. ตุณฺหี มชฺฌฏฺฐ | |||
เฉยเมย |
น. สีตลาการ. อนาทริย., นิรเปกฺขา, ค. อนเปกฺข อุเปกฺขก นิรเปกฺข อนาทร นิรุสฺสาห มชฺฌฏฺฐ |
|||
เฉลย |
(ปัญหา) | น. ปริหาร. วิสชฺชนา, วิสฺสชฺชนา, ก. ปริหรติ วิสฺสชฺเชติ |
||
เฉลว |
น. ตารการูปวิลีว., | |||
เฉลิม |
ดู ยกย่อง. | |||
เฉลิมพระชนมพรรษา |
น. ปสูติทิวส. | |||
เฉลียง |
น. อาลินฺท. ปฆน. | |||
เฉลียวฉลาด |
ดู ฉลาด. |