พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ขี้เกลื้อน |
น. กิลาส. | โรค | ||
ขี้เกียจ |
ค. มนฺท อลส กิลาสุ กุสีต ตนฺทิต ตนฺที อนุฏฺฐหาน กิจฺจวิมุข อกิญฺจิกร อนุสฺสาห อนุสฺสุก อกมฺมสีลี กฺริยาวิรหิต อนเปกฺขิต | ลักษณะนิสัย | ||
ขี้เซา |
ค. นิทฺทาสีลี นิทฺทาลุ นิทฺทาพหุล มิทฺธปเรต | ลักษณะนิสัย | ||
ขี้เต่า |
น. กจฺฉเสท. | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
ขี้เถ้า |
ดู เถ้า. | ไฟ | ||
ขี้เท่อ |
ดู ไม่ฉลาด, โง่. | |||
ขี้เป็ด |
น. กาฬวาลิกา, กาฬปํสุ. | อวัยวะสัตว์และสิ่งเกี่ยวข้อง, สัตว์, สัตว์ปีก | ||
ขี้เมา |
ค. สุราปิปาส สุรามตฺต สุราโสณฺฑ สุราธุตฺต | |||
ขี้เรื้อน |
น. กุฏฺฐ., ปุจ., | โรค | ||
ขี้เรื้อนสุนัข |
น. ปสุกุฏฺฐ., | โรค | ||
ขี้เลื่อย |
น. กกจจุณฺณ., | |||
ขี้เล็บ |
น. นขมูล., | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
ขี้เล่น |
ค. เกฬิสีล อสํยต หาสปฺปิย | ลักษณะนิสัย | ||
ขี้เหนียว |
ดู ตระหนี่. | ลักษณะนิสัย | ||
ขี้เหร่ |
ค. อโสภณ อนภิรูป อทสฺสนีย วิรูป ทุทฺทสิก | |||
ขี้เหล็ก |
(ต้น~) | น. ปตฺตวก. ผคฺคว. | พืช | |
ขี้เหล็กเผือก |
น. ติลปณฺณี, | |||
ขี้แพะ |
น. อชลณฺฑิกา, | สัตว์, อวัยวะสัตว์และสิ่งเกี่ยวข้อง, แพะ | ||
ขี้แมลงวัน |
ดู กระ. | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
ขี้แย |
ค. ลหุจิตฺต ลหุส อสฺสุมุข | ลักษณะนิสัย |