พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ขิงดอง |
น. สิงฺคิเวราสว. | อาหาร | ||
ขิงแห้ง |
น. มโหสธ., อินฺทเภสชฺช., สุกฺข., | อาหาร | ||
ขีณาสพ |
น. ขีณาสว. | บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม | ||
ขีด |
น. ลิข., ลิขน., เลขน., วิเลข. วิเลขน., ก. วิลิขติ |
|||
ขีดขั้น |
ดู กำหนด. | |||
ขีดคั่น |
น. อวโรธน., ก. สีเมติ อวโรเธติ |
|||
ขีดฆ่า |
น. อปมชฺชน., ก. อปมชฺชติ |
|||
ขีดจำนวนไว้ที่ฝา |
น. คณนาจิณฺห., | |||
ขีดสูงสุด |
น. ปรมโกฏิ, อุปริมปริจฺเฉท. | สูงสุด | ||
ขีดเส้น |
น. เรขํ องฺกน., เรขาหิ อาลิขน., ก. เรขํ องฺเกติ |
|||
ขีดเส้นใต้ |
ก. เหฏฺฐา เรขาย องฺเกติ | |||
ขีปนาวุธ |
(missile) | น. ขิปนาวุธ. ขีปนกายุธ. ขิปิตพฺพายุธ. | อาวุธ | |
ขี่ |
น. อารุหน., ก. ปิฏฺฐึ อารุหติ |
|||
ขี่ม้า |
น. อสฺสาโรหน., | |||
ขี้ |
(~ไก่) | ก. วจฺจํ ปาเตติ | อวัยวะสัตว์และสิ่งเกี่ยวข้อง | |
ขี้ |
(~ช้าง) | ก. ลณฺฑํ ปาเตติ | อวัยวะสัตว์และสิ่งเกี่ยวข้อง | |
ขี้ |
(~คน) | น. อุจฺจาร. คูถ.., คูธ. กรีส., มล., ฉก., มีฬฺห., อุกฺการ. อาจม. สรีรวลญฺช. วิกฏ., ก. อุจฺจารํ กโรติ |
ร่างกายและส่วนประกอบ | |
ขี้กบ |
น. กฏฺฐตนุกาวเสส. | |||
ขี้กลาก |
ดู โรคกลาก. | โรค | ||
ขี้กะโล้โท้ |
ดู ขี้ตะกอน. |