พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
สั้นกระชับ |
น. สงฺเขป. ค. สงฺขิตฺต สมาสิต สํหริต สงฺคหิต |
|||
สั้นลง |
ก. สงฺขิปติ สงฺกุจติ | |||
สั้นๆ |
ค. อติรสฺส อติสงฺขิตฺต | |||
สา |
(สุนัข) | น. สา. | ||
สา |
(สมใจ) | กวิ. ยถากามํ ยถิจฺฉกํ ยถิจฺฉิตํ | ||
สาก |
(เครื่องตำข้าว) | น. อโยคฺค., มุสล. มูสล. จาลนี, | ||
สาก |
(หยาบ) | ค. กกฺกส ผรุส กฐิน | ||
สากกะเบือ |
น. มุสล. | |||
สากรรจ์ |
ดู ฉกรรจ์. | |||
สากล |
(ทั่วไป) | ค. สกล สาธารณ สามญฺญ สมนฺต สงฺฆิก | ||
สากล |
(ระหว่างประเทศ) | ค. นานาเทสิย นานาเทสนฺตริก | ||
สาขา |
(ส่วนย่อย) | น. สาขา, เอกเทส. โกฏฺฐาส. | ||
สาคร |
น. สาคร. สมุทฺท. (ดู แม่น้ำ, ทะเล) | |||
สาคู |
(sago) | น. ตาลปิฏฺฐวิเสส. | ||
สาง |
(ทำให้หายยุ่ง) | น. วิชฏน., ค. วิชฏิต ก. วิชเฏติ วินิเวเฐติ |
||
สาง |
(ผี) | น. ปิสาจ. มต. อมนุสฺส. | ||
สาฎก |
น. สาฏก., (ดู ผ้า) | |||
สาณ |
(ป่าน) | น. สาณ., | ||
สาด |
(สาดน้ำ) | ก. เวเคน อุทกํ ขิปติ, อุทกํ สิญฺจติ | ||
สาด |
(เสื่อ) | น. ตฏฺฏิกา, อาสน., ภุมฺมตฺถรณ., | ที่นั่ง |