พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
สั่งพัก |
น. อุกฺเขปน., ก. อุกฺขิปติ |
|||
สั่งสนทนา |
ดู สนทนา. | |||
สั่งสม |
(บุญ) | น. อาจย. อุจฺจย. ก. อุจฺจินาติ สญฺจินาติ จิโนติ กกิ. ปสุต สญฺจิต |
||
สั่งสอน |
น. อนุสาสน., ปสาสน., อนุสฏฺฐิ, โอวาท. ปเวทน., วิญฺญาปน., สิกฺขาปน., ก. อนุสาสติ ปสาสติ สาสติ โอวทติ ปเวเทติ สิกฺขาเปติ โพเธติ กกิ. อนุสาสิต |
|||
สั่งอาหาร |
น. โภชนนิยม. ก. โภชนํ นิยเมติ |
|||
สั่งเสีย |
(เตือน,กำชับ) | ก. อามนฺเตติ สาเรติ, ปุน กเถติ | ||
สั่งเสีย |
(ลา) | ก. อาปุจฺฉติ | ||
สั่งให้ทำ |
น. การาปน., ค. การาปก ก. การาเปติ |
|||
สั่งให้มา |
ก. ปกฺโกสาเปติ | |||
สั่งให้เป็นบุคคลล้มละลาย |
ก. อิณโสธนาสมตฺถตํ ปาเปติ | |||
สั่น |
น. จลน., กมฺปา, กมฺปน., อิญฺชน., อิญฺชิต., ผนฺทน.,โขภ. สงฺกุปฺป. ลลน., ปเวธน., ค. อิญฺชิต จลิต กมฺปก กมฺปิต จญฺจล จปล โลล อาธูต ปจล เวลฺลิต ปเวธมาน ก. จลติ กมฺปติ อิญฺชติ ตสติ เวธติ ลลติ ผนฺทติ จาเลติ กมฺเปติ |
|||
สั่นกระดิ่ง |
ก. คณฺฎํ ปหรติ, สณติ ฌนติ | |||
สั่นกลัว |
น. ฉมฺภิตตฺต., ก. ภเยน กมฺปติ |
|||
สั่นงันงก |
ก. ปจลติ ปเวธติ | |||
สั่นติ้ว |
น. สลากปาตน., | |||
สั่นระรัว |
ค. ผนฺทมาน กมฺปมาน | |||
สั่นศีรษะ |
น. สีสุกฺขิปน., สีสจาลน., | |||
สั่นสะเทือน |
น. กมฺปน., กมฺปา, จลน., จาล. ปเวธ. พฺยถน., เวปถุ. เวปธุ. สงฺกมฺป. สงฺโขภ. เวลฺลิต., สมีริต., ค. จลฺจล จลิต เวลฺลิต ก. กมฺปติ จลติ ปเวธติ สงฺขุภติ สมิญฺชติ สมฺปเวธติ อุพฺเพธติ สมิรติ |
|||
สั่นไหว |
ค. อีริต เอริต จลิต ก. อุทฺธุนาติ เอเรติ |
|||
สั้น |
ค. รสฺส นีจ วามน |