พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
สันทัดกรณี |
ดู สันทัด. | |||
สันนิบาต |
(ประชุม) | น. สนฺนิปาต. | ||
สันนิบาต |
(ไข้) | น. สงฺกนฺติกโรค. | ||
สันนิวาส |
น. สนฺนิวาส, | |||
สันนิษฐาน |
น. สนฺนิฏฺฐาน., ปุเรตรกปฺปนา, | |||
สันปันน้ำ |
น. อาลวาล. | |||
สันมือ |
น. กรภ. | |||
สันสกฤต |
น. สกฺกฏ., สกฺกต., | |||
สันหลัง |
น. ปิฏฺฐ., ปิฏฺฐิ, ปิฏฺฐงฺค., ปร., | |||
สันหลังยาว |
ดู เกียจคร้าน. | |||
สันเขา |
น. ปพฺพตสิขร., ปพฺพตกฏก. ปพฺพตปิฏฺฐิ, | |||
สันโดษ |
น. สนฺโตส. สนฺตุฏฺฐิ, สนฺตุสฺสน., ค. สนฺตุฏฺฐ สนฺตุสิต ก. สนฺตุสฺสติ |
|||
สับ |
(ฟัน) | น. ตจฺฉน., สกลีกรณ., วิจฺฉินฺทน., ก. ตจฺฉติ สกลีกโรติ วิจฺฉินฺทติ |
||
สับ |
(เปลี่ยน) | น. วิปริวตฺตน., อุภยวฺยาปีกมฺม., มิสฺสีกรณ., ก. วิปริวตฺเตติ, อญฺญถา กโรติ |
||
สับปลับ |
น. จปลนา, จาปลฺย., กุหนา, วิมฺหาปนา, กุหายนา, วญฺจนา, ค. จปล ก. อุปายํ โยเชติ, ติขิโณปายํ โยเชติ |
|||
สับปะรด |
น. พหุเนตฺตผล., มธุเกตกี, | |||
สับปะรังเค |
ค. โอลุคฺค ปภงฺคุณ ปริชิณฺณ | |||
สับรางรถไฟ |
ก. ธูมรถํ ยถามคฺคํ ปาเปติ | |||
สับละเอียด |
ก. ขณฺฑาขณฺฑิกํ กโรติ, จุณฺเณติ | |||
สับสน |
(งง) | น. สมฺโมส. มตฺตภาว. ค. ปริมุฏฺฐ ปริโมหิต สมฺปมูฬฺห สมฺมุฏฺฐ อากุลจิตฺต สสมฺภม อาลุลมาน ก. วิกฺเขปยติ มุยฺหติ กวิ. สสมฺภมํ |