พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เถื่อน |
(ป่า) | ดู ป่า. | สวน-ป่าไม้ | |
เถ้า |
น. ภสฺม., เสฏฺฐิ., ฉาริกา, ขาร. องฺคาร.., ฉุริกา, กลฺล.., องฺคารมสิ. | |||
เถ้าถ่านที่ร้อน |
น. กุกฺกุล. กุกฺกุฬ. | |||
เถ้ารึง |
(เถ้าที่ร้อนระอุ) | ดู เถ้าถ่านที่ร้อน. | ||
เถ้าแก่ |
(ขุนนาง) | น. เสวก. อนฺเตปุริก. กญฺจุกี. | บุคคล | |
เถ้าแก่ |
(คนมั่งมี) | ค. อิพฺภ อฑฺฒ อฑฺฒก ธนิก ธนี มหทฺธน มหาโภค | บุคคล, รวยจน | |
เถ้าแก่ |
(ผู้ใหญ่งานหมั้น) | น. วาเรยฺยาธิการี. | บุคคล | |
เท |
น. สหสาปาตน., ก. ฉฑฺเฑติ ปกฺขิปติ สํสาเวติ, สหสา ปาเตติ, โอสิญฺจติ โอกิรติ |
|||
เทคนิค |
(technic) | น. สิปฺปกลา, | ||
เทคนิค |
(เชี่ยวชาญเฉพาะวิชา) | น. สิปฺปโกสลฺล., กลาโกสลฺล., | ||
เทคโนโลยี |
(technology) | น. กลาวิญฺญาณ., สิปฺปวิชฺชา, | ||
เทป |
(tape) | น. ทีฆปฏฺฏิกา, | ||
เทปูนยึดแนวหิน |
(เกร๊าท์) | สำ. มุขตุณฺเฑน ขณติ | ||
เทพ |
น. เทว. | บุคคล, เทวดา | ||
เทพกันยา |
น. เทวกญฺญา, | บุคคล, เทวดา | ||
เทพชุมนุม |
น. เทวกาย. เทวสมิติ, | บุคคล, เทวดา | ||
เทพดา |
น. เทวตา, | บุคคล, เทวดา | ||
เทพทัณฑ์ |
น. เทวทณฺฑ. | |||
เทพทารู |
ดู เทพทาโร. | |||
เทพทาโร |
น. เทวทารุ. ภทฺททารุ. อามณฺฑ. เอรณฺฑ. | พืช | ||
เทพธิดา |
น. เทวธีตุ, สุธาสินี, อจฺฉรา, เทวกญฺญา, เทวิตฺถี, อลมฺพุสา, พานี, วานี, รมฺภา, | บุคคล, เทวดา | ||
เทพธิดาแห่งปัญญา |
น. สรสฺสตี เทวี, | บุคคล, เทวดา | ||
เทพธิดาแห่งโชคลาภ |
น. สิริเทวตา, | บุคคล, เทวดา | ||
เทพนม |
น. ปญฺชลิกเทวปฏิมา, ปญฺชลิกเทวจิตฺตกมฺม.,
เทพนม [เทบพะนม] น.… |
|||
เทพนิยาย |
น. อาขฺยาน., |