พจนานุกรมธาตุ

หฬติ, โหฬติ.

โหติ โหนฺติ.
โหตุ โหนฺตุ.
หุเวยฺย หุเวยฺยุํ.
หุว หุวุ.
อหุวา อหุวู.
อโหสิ อหุํ, อเหสุํ.
เหสฺสติ, เหหิสฺสติ, โหหิสฺสติ, เหติ, เหหิติ, โหหิติ.
อหุวิสฺสา, อหุวิสฺสํสุ.

หรายติ. 
หรายนํ ความละอาย. 
อฏฺฏิยามิ หรายามิ สราคมรณํ อหํ.

หํสติ. 
หํโส, หํสนํ ความรื่นเริง. 
หํสิยเต หํสนํ.
หํสตีติ หํโส หงส์ตัวผู้. หํสี หงส์ตัวเมีย. 
โลมานิ หํสนฺติ. 
โลมหํโส, โลมหํสชาตกํ. 
ที่ลบพินทุ เช่น หฏฺโฐ, ปหฏฺโฐ, ปหฏฺฐมานโส, โลมหฏฺฐชาโต.

สปฺโป อกติ.

อกติ

องฺกติ. องฺเกติ, องฺกยติ. องฺกิตํ, 
องฺกนํ เครื่องหมาย. 
องฺกุรํ หน่อ,
ปริยงฺโก แท่น, บัลลังก์. 
สสงฺโก พระจันทร์

องฺกติ องฺกนํ องฺโก สสงฺโก องฺกิโต ปลฺลงฺโก

• องฺโก ป. องก์, เครื่องหมาย, รอย เช่นรอยตรา; ตัก, เอว, พก.
• สสงฺโก ป. พระจันทร์ "มีกระต่ายเป็นเครื่องหมาย" (สส+องฺก)
• องฺกิโต อา. จกฺกงฺกิตจรโณ มีพระบาทหมายด้วยจักร หรือเป็นลายจักร. - ส.
• ปลฺลงฺโก บัลลังก์ (ปริ+องฺก ลบ อิ  แปลง ร เป็น ล  สัญโญค - สูจิ), เตียงเอนหลัง, เตียงนอน, พนักพิง, เก้าอี้ยาว; พระราชอาสน์, พระที่นั่ง, ปลฺลงฺกํ อาภุชิตฺวา "คู้บัลลังก์," นั่งขัดสมาธิ์ (มีในพระสูตรทั่วไป).

องฺเกติ, องฺกยติ

อกฺกยติ ตาเปติ อกฺกิยติ ถวิยตีติ อกฺโก พระอาทิตย์

อกฺเกติ อกฺกยติ อกฺโก

• อกฺโก ป. พระอาทิตย์ "เขาชม" "=สุริโย" วิ. มหาชุติตาย อกฺกียติ อภิตฺถวียติ ตปฺปสนฺเนหิ ชเนหีติ อกฺโก.  คำชมพระอาทิตย์ ดังโมรปริตร "มนต์แห่งนกยูง" ว่า อุเทตฺยญฺจกฺขุมา เอกราชา ฯเปฯ - ส.

อกฺขติ. 
อกฺขิ, อกฺขํ นัยน์ตา, 
อกฺขโณติ.

อกฺขติ อกฺขิ อกฺขํ สงฺฆาเตสุ ปจฺจกฺขํ

• อกฺขิ นป. จักษุ, ตา, "เห็นประจักษ์"
• อกฺขํ นป. อินทรีย์มีจักษุเป็นต้น
• ปจฺจกฺขํ ค. ประจักษ์, ปรากฏ, แจ้งชัด, "อินทรีย์ถึงเฉพาะ" (ปฏิ-อกฺข -สูจิ) ใช้ได้ทุกอินทรีย์ เช่น ประจักษ์แก่ตา หู … ใจ

อคติ ย่อมไปคด. 
อคติ ความลำเอียง นามกิตก์. 
อคฺคติ. 
อคฺคิ, อคฺคินิ ไฟ.

องฺคติ สตฺโต นิหีนภาวํ เอเตนาติ องฺคณํ กิเลสเพียงดังเนิน. 
ราคาทิ องฺคนฺติ เอตฺถาติ องฺคณํ. 
องฺคนฺติ ชานนฺติ เอเตนาติ องฺคุลํ. นิ้วสำหรับวัด. 
องฺคติ อุคฺคจฺฉตีติ องฺคุลิ นิ้วมือ.

อคติ ย่อมไปคด. 
อคติ ความลำเอียง นามกิตก์. 
อคฺคติ. 
อคฺคิ, อคฺคินิ ไฟ.

อคฺฆติ. 
อคฺโฆ ต้นทุน, ราคา. 
อคฺฆิยํ มีค่า. 
ภณฺฑํ อคฺฆาเปตฺวา, 
อคฺฆติ ควํ โคโป.

อฆยติ. 
อฆยนฺติ ปาปํ กโรนฺติ สตฺตา เอเตนาติ อฆํ ความชั่ว, ความเสื่อม, ความทุกข์

องฺฆเต. 
องฺฆนํ.

องฺกติ. องฺเกติ, องฺกยติ. 
องฺกิตํ, องฺกนํ เครื่องหมาย. 
องฺกิโต เครื่องหมาย. 
จกฺกงฺกิตจรโณ มีพระบาทหมายด้วยจักร หรือเป็นลายจักร. 
องฺโก เครื่องหมาย, รอย เช่น รอยตรา; ตัก, เอว, พก. 
องฺกุรํ หน่อ, 
ปริยงฺโก แท่น, บัลลังก์. 
ปลฺลงฺโก บัลลังก์. ปริ+องฺก, 
ปลฺลงฺกํ อาภุชิตฺวา 'คู้บัลลังก์' นั่งขัดสมาธิ์. 
สสงฺโก พระจันทร์, 'มีกระต่ายเป็นเครื่องหมาย', สส+องฺก.