พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
รุกขเทวดา |
น. รุกฺขเทวตา, | |||
รุกคืบ |
ก. อภิกฺกมติ, ปุรโต ยาติ, อนุวตฺเตติ | |||
รุกฆาต |
ก. ปราเชติ | |||
รุกประชิด |
น. อภิฆาต. ก. อภิหนติ |
|||
รุกราน |
(พูด~) | น. กลหารมฺภ. ก. กลหํ อารภติ, อปสาเทติ อาสาเทติ |
||
รุกราน |
(ทำ~) | น. วิเหฐน., ก. วิเหเฐติ ฆฏฺเฏติ ปกฺขนฺทติ, ปรวิสยํ อภิมทฺทติ |
||
รุกร้น |
ดู รีบเร่ง, เร่งรัด | |||
รุกล้ำ |
ก. ปสยฺห ปวิสติ, มริยาทํ สงฺกมติ | |||
รุกไล่ |
น. อนุพนฺธ. อนุพนฺธน., อนุธาวน., ก. อนุพนฺธติ อนุธาวติ อนุปตติ |
|||
รุงรัง |
ค. อากุล วฺยากุล สงฺกิณฺณ ก. ชฏติ |
|||
รุจิเรข |
(มีลายงดงาม) | ค. รุจิเรข | ||
รุน |
ก. โอรุนฺธติ สุมฺภติ | |||
รุนแรง |
น. นิฏฺฐุริย., นิฏฺฐุรตฺต., ผรุสตฺต., สาหสกิริยา, ทารุณตฺต., ค. นิฏฺฐุร นิฏฺฐุรี สาหส สาหสิก ปพาฬฺห กกฺขฬ อติทฬฺห ผรุส กฏุก คาฬฺห พาฬฺห ติพฺพ ทารุณ อติจณฺฑ |
|||
รุนแรงมาก |
(ป่วย~) | ค. อติพาฬฺห อติทฬฺห อนติกฺขมนีย | ||
รุบหรู่ |
น. มนฺทาโลก. ก. มนฺทํ ชลติ |
|||
รุม |
ก. สมฺพาเธติ อุปปีเฬติ, เอกโต หุตฺวา ปีเฬติ | |||
รุมล้อม |
ก. ปริกฺขิปติ ปริวาเรติ โรเธติ | |||
รุมเร้า |
ก. อุปปีเฬติ สมฺพาเธติ | |||
รุ่ง |
ดู รุ่งเรือง. | |||
รุ่งริ่ง |
ค. ปฬจฺจรภูต ชชฺชรีภูต |