พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ราศีเมษ |
น. เมสราสิ. | |||
ราษฎร |
น. รฏฺฐ. รฏฺฐิก. รฏฺฐวาสี. ปชา, ชนตา, | |||
ราหู |
น. ราหุ, โสพฺภานุ. จนฺทคาห. | |||
ราโชบาย |
น. รชฺชปาลน., ราชธมฺม. รฏฺฐาภิปาลโนปาย. | |||
ราโท |
น. นาวาปสฺสปทร., | |||
ราไชศวรรย์ |
น. ราชสนฺตก., รชฺช., | |||
รำ |
(~ข้าว) | ดู รำข้าว. | ||
รำ |
(ฟ้อน~) | ดู ฟ้อนรำ. | ||
รำข้าว |
น. กณ. กุณฺฑก. กุกฺกุส. ถุส. ธญฺญตจ. | |||
รำคาญ |
น. กุกฺกุจฺจ., สนฺตาป. ค. อุพฺพาฬฺห ก. หรายติ นิพฺพิชฺชติ |
|||
รำบาญ |
ดู รบ.
รำบาญ ก. รบศึก, รบ. (แผลงมาจาก ราญ). |
|||
รำพัน |
ดู โอดครวญ. | |||
รำพึง |
น. อาโภค. อาวชฺชน., อนุวิตกฺก. เอกากีภาสน., ก. อุปนิชฺฌายติ อาวชฺเชติ สมฺมสติ โรมนฺถติ อนุวิตกฺเกติ |
|||
รำมะนา |
ดู กลองรำมะนา. | |||
รำมะนาด |
น. ทนฺตปูยสวน., | |||
รำมะร่อ |
ค. อาสนฺน อุปกฏฺฐ อุปคต สนฺติก อวิทูร สนฺนิกฏฺฐ อุปนฺติก | |||
รำลึก |
น. มนสิการ. อนุสฺสรณ., ก. มนสิกโรติ อนุสฺสรติ |
|||
รำวง |
น. ปริวฏฏนจฺจ., | |||
รำเพย |
ก. วายติ | |||
รำแพน |
ก. มยูรนจฺจํ นจฺจติ |