พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
รัศมีแผ่ไปสี่ทิศ |
น. จาตุรนฺตรํสิ, | |||
รั่ว |
น. อวสฺสว. สนฺทน., ค. อวสฺสุต ก. สวติ อวสฺสวติ คลติ สนฺทติ |
|||
รั่วรด |
ก. สมติวิชฺฌติ วินิวิชฺฌติ | |||
รั่วไหล |
น. สนฺทน., ปคฺฆรณ., ก. สนฺทติ ปคฺฆรติ |
|||
รั้ง |
ก. อวรุนฺธติ ปปญฺเจติ วิลมฺเพติ อวโรเธติ อาวรติ นิวาเรติ | |||
รั้งท้าย |
ค. ปจฺฉิม อนฺติม โอสาน กวิ. สพฺพปจฺฉิมํ |
|||
รั้งรอ |
ก. อเปกฺขติ, อาคเมติ, กาลํ วีตินาเมติ | |||
รั้น |
ดู ดื้อรั้น. | |||
รั้ว |
น. วติ, วติกา, ปาการ. ปริกฺเขป. | |||
รั้วกระโดดข้าม |
น. สูจิทฺวาร., | |||
รั้วขัดแตะ |
น. สูจิทฺวาร., | |||
รั้วต้นไม้ |
น. สชีวรุกฺขวติ, | |||
รั้วหนาม |
น. กณฺฏกวติ, กณฺฏกวฏฺฏิ, กณฺฏกาธาน., | |||
รั้วไม้ |
น. รุกฺขวติกา, สงฺกุวติ, สงฺกุปนฺติ, | |||
รั้วไม้ขัดแตะ |
น. สาขาภงฺควติ, | |||
รา |
น. ติลกลล., เสตฏฺฐิกา, อหิจฺฉตฺตก., | |||
ราก |
(ต้นไม้) | น. มูล., ปาท., พุนฺธ. พุนฺท. | ||
ราก |
(อาเจียน) | ดู อาเจียน. | ||
รากขวัญ |
น. อกฺขก.., | |||
รากคำ |
น. ปกติรูป., ธาตุรูป., |