พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ราชวัลลภ |
น. อมจฺจ, สจิว. สชีว. | |||
ราชศัตรู |
น. ปฏิราช. | |||
ราชศาสตร์ |
น. ราชสตฺถ., | ศาสตร์-วิทยา | ||
ราชสกุล |
น. ราชกุล., | |||
ราชสมบัติ |
น. รชฺช., | |||
ราชสำนัก |
น. ราชวสติ, ราชกุล., | |||
ราชสีห์ |
(เพศผู้) | น. สีห. มิคราช. มิคินฺท. เกสรี. ทาฐาพลี. ทาฐี. | ||
ราชสีห์ |
(เพศเมีย) | น. สีหี, สีหินี, | ||
ราชหัตถเลขา |
น. ราชหตฺถเลขา, | |||
ราชองครักษ์ |
น. อณีกฏฺฐ. อนีกฏฺฐ. ราชปุริส. อสฺสาธิการี. | |||
ราชอาชญา |
น. ราชทณฺฑ. ทม. สาหส., | |||
ราชอาณาจักร |
น. รชฺช., ราชตฺต., วิชิต., รฏฺฐ., | |||
ราชอาสน์ |
น. ภทฺทปีฐ., | ที่นั่ง | ||
ราชอุทยาน |
น. ราชุยฺยาน., | |||
ราชันย์ |
น. ราชญฺญ. | |||
ราชา |
น. ราช. ขตฺติย. ราชญฺญ. ขตฺต. มุทฺธาภิสิตฺต. พาหุช. กกุธ. ภูปาล. นราธิป. ชนาธิป. รฏฐาธิป ฯเปฯ | |||
ราชาคณะ |
น. มหาเถร. | |||
ราชาธิปไตย |
น. ราชาธิปเตยฺย., เอกาธิปจฺจ., | |||
ราชาธิราช |
น. อธิราช. ราชาธิราช. | |||
ราชานุภาพ |
น. ราชานุภาว. ราชิทฺธิ, ราชพล., |