พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
รับภาระ |
น. ภาราทาน., ภารคาห. ค. ภารธร ภารคาหี |
|||
รับมรดก |
ก. ทายาที ภวติ, ทายชฺชํ ลภติ | |||
รับมอบ |
ก. อธิการํ คณฺหาติ, ปฏิคฺคณฺหาติ สมฺปฏิจฺฉติ | |||
รับมอบหมาย |
ก. นิยฺยาตนํ ปฏิคฺคณฺหาติ | |||
รับมือ |
ก. ปริตฺตายติ นิเสเธติ นิวาเรติ อภิภวติ ปริมทฺทติ | |||
รับรอง |
น. ปฏิญฺญา, สงฺคร.., ปาฏิโภค. อธิวาสน., สจฺจาปน., ปมาณีกรณ., ก. สมฺปฏิจฺฉติ, สกฺขึ กโรติ, สกฺขี ภวติ, สทฺทหาเปติ ปมาณีกโรติ ปฏิชานาติ ทฬฺหีกโรติ กกิ. สมฺปฏิจฺฉิต |
|||
รับรองว่าแท้ |
ก. ปมาณีกโรติ, สจฺจตฺตํ ทีเปติ | |||
รับรองแขก |
น. ปฏิสนฺถาร. สมฺมานน., ก. ปฏิสนฺถารํ กโรติ, สมฺมาเนติ |
ต้อนรับ | ||
รับราชการ |
น. ภฎ. ราชภฏ. มตฺต. ราชกมฺมิก. ราชโปริส., ก. ราชกมฺมํ ปยุุญฺชติ |
|||
รับรู้ |
น. ปฏิชานน., ปริชานน., ก. ปฏิชานาติ ปริชานาติ |
|||
รับรู้ได้ด้วยการสัมผัส |
ค. ผสฺสปฏิพทฺธ ผุสนีย | |||
รับลม |
ก. วาตํ คาหาเปติ, วาเตน โสเสติ | |||
รับศีล |
ก. สีลานิ สมาทิยติ | |||
รับศึก |
ก. อรโย ปริตฺตายติ | |||
รับสนองบัญชา |
น. อภิญฺญาณวาจา, | |||
รับสารภาพ |
ก. สกวชฺชํ อาวีกโรติ, อปราธํ เทเสติ | |||
รับสินบน |
น. ลญฺจคฺคาห. ก. ลญฺจํ คณฺหาติ |
สินบน | ||
รับหน้า |
ก. อภิมุขี ภวติ, ปุรโต ติฏฺฐติ, อพฺภุยฺยาติ | |||
รับหน้าที่ |
ก. ธุรํ กโรติ | |||
รับอาสา |
ก. สกอิจฺฉาย กโรติ, สจฺฉนฺเทน กาตุํ สมฺปฏิจฺฉติ |