พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ระยะว่าง |
น. ปริคมน., | |||
ระยะห่าง |
น. ทูรตา, อนฺตร., โอกาส. | |||
ระยะเริ่มแรก |
ดู เริ่มต้น. | |||
ระยะเวลา |
น. กาลนฺตร. กาลวาร. สมย. | |||
ระยับ |
ดู ระยิบระยับ. | |||
ระยำ |
ค. จณฺฑ ทารุณ พาฬ ลุทฺท สาหสิก กกฺกส อติทุฏฺฐ | |||
ระยิบระยับ |
น. จลชุติ, ค. สมุชฺชล จลชฺชุติก |
|||
ระย่อ |
ดู ท้อแท้. | |||
ระย้า |
น. มาลาคุณ. | |||
ระราน |
ก. สนฺตาเปติ ปีเฬติ ทุกฺขาเปติ หึสติ | |||
ระริก |
(ใจสั่น) | ก. กมฺปติ ผนฺทติ | ||
ระรื่น |
ค. ปโมทิต หฏฺฐจิตฺต สานนฺท | |||
ระรื่นหู |
ค. กณฺณสุข | |||
ระลอก |
น. อุลฺโลล. อูมิ,. (ดู คลื่น) | |||
ระลึก |
น. สติ, สรณ., ก. สรติ |
|||
ระลึกชาติ |
น. ปุพฺเพนิวาสานุสฺสติ, | |||
ระลึกถึง |
น. อนุสฺสรณ., อนุสฺสติ, มนสิการ. ก. อนุสฺสรติ มนสิกโรติ |
|||
ระวัง |
น. สํวร. สํวรณ. อปฺปมาท. อาตปฺป. ก. สํวรติ วิวรติ, อปฺปมตฺโต โหติ กกิ. สํวุต |
|||
ระวังตัว |
ก. อปฺปมตฺโต ภวติ | |||
ระวังระไว |
น. ปริปาล. อเปกฺขา, สาวธานตา, อุปปริกฺขณ., อปฺปมาท. ค. สาวธาน อปฺปมตฺต ก. ปริปาเลติ มนสิกโรติ สเมกฺขติ อุปปริกฺขติ |