พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ระเบียบพิธี |
น. วิธิ. | |||
ระเบียบวาระ |
น. กิจฺจปฏิปาฏิ, การิยสูจิ, | |||
ระเบียบวินัย |
น. วินย. ทม. นิคฺคห. สิกฺขา, | |||
ระเบียบสังคม |
น. มหาชนิกนิยม. | |||
ระเบ็งเซ็งแซ่ |
น. กุตูหล., โกลาหล., โกลาหลสทฺท. สงฺโขภ. ค. สงฺกิณฺณ จลาจล กุตูหล โกตุหล |
|||
ระเริง |
ค. อุทคฺค ปโมทิต ปมุทิต หฏฺฐ สานนฺท ก. ปโมทติ อุทติ |
|||
ระเหย |
น. อุสฺสุสฺสน., ก. อุสฺสุสฺสติ, สุขุมรูปตํ ยาติ |
|||
ระเหยเป็นไอ |
ก. พปฺปํ อุฏฺฐาเปติ | |||
ระเหยได้ง่าย |
ค. สีเฆน ขียมาน | |||
ระเหิด |
ค. วิคต รหิต ปริหีน | |||
ระเหเร่ร่อน |
ดู จรจัด, เร่ร่อน | |||
ระเห็จ |
น. อฏฺฐานวาส. | |||
ระแทะ |
ดู เกวียน. | |||
ระแทะมือ |
น. หตฺถสกฏ., | |||
ระแนง |
น. ภิทล., ตนุผลก., | |||
ระแวง |
น. อาสงฺกา, ปริสงฺกา, ค. อาสงฺกิต ก. อาสงฺกติ ปริสงฺกติ |
|||
ระแวดระวัง |
ดู ระวังระไว. | |||
ระแหง |
น. ปทร. | |||
ระโยงระยาง |
น. ภณฺฑกรชฺชุสมูห. | |||
ระโหย |
ค. ปริสฺสนฺต กิลนฺต ก. กิลมติ อายาเสติ |