พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ระงับ |
(ห้าม) | ก. นิวาเรติ | ||
ระงับ |
(หยุด) | ก. ฐเปติ วิรมติ อุปรมติ วิคจฺฉติ นิวตฺตติ | ||
ระงับ |
(ยับยั้ง) | ก. โอรุมฺเภติ … (ดู ยับยั้ง) | ||
ระงับ |
(สงบ) | ก. ปสฺสมฺภติ สมฺมติ อุปสมฺมติ ยมติ | ||
ระงับ |
(ทำให้สงบ) | ค. อุปสมกร ตาปนาสก ก. อุปสมฺเภติ อุปสเมติ นิพฺพาเปติ สนฺนิสีทาเปติ, ตาปํ นาเสติ |
||
ระงับคดี |
ก. อธิกรณํ อุปสเมติ | |||
ระงับความโกรธ |
น. โกปนิพฺพาปน., ก. โกปํ นิพฺพาเปติ |
|||
ระงับชั่วคราว |
น. ตาวกาลิกปสฺสทฺธิ, สนฺนิสีทน., | |||
ระงับปากคำ |
ก. วาจํ รกฺขติ | |||
ระงับอารมณ์ |
ก. อธิวาเสติ สญฺญเมติ นิคฺคณฺหาติ นิพฺพาเปติ | |||
ระงับใจ |
น. ทม. ทมน., วมฺภน., วมฺภนา, วิกฺขมฺภน., ค. ทนฺต ทมิต วิกฺขมฺภิต ก. ทเมติ วมฺเภติ ขมฺภติ วิกฺขมฺภติ |
|||
ระงับไม่อยู่ |
ค. อวูปสมิย | |||
ระดม |
ค. วิยุฬฺห ก. ชงฺคมตฺตํ ปาเปติ |
|||
ระดมกำลัง |
ก. สหสา เวคํ ชเนติ | |||
ระดมความคิด |
น. สมฺมนฺตน., | |||
ระดมทุน |
ก. มูลธนํ อุฏฺฐาเปติ, … อุสฺสาเปติ | |||
ระดมพล |
ค. สนฺนทฺธเสน ก. เสนํ สนฺนยฺหติ, เสนํ สชฺเชติ กกิ. เสนํ สนฺนยฺหิตฺวา |
|||
ระดมยิง |
น. อายุธวุฏฺฐิ, อคฺคินาฬีหิ อเสสวิทฺธํสน., ก. อคฺคินาฬีหิ วิชฺฌติ |
|||
ระดับ |
(สูงต่ำ) | น. สมตฺต., ตุลฺยตฺต., ปนฺติ, อวฏฺฐา, | ||
ระดับ |
(ชั้น) | น. วคฺค. อนุกฺกม. วคฺคปฏิปาฏิ, คุณ. ปมาณ., ค. ปมาณ |