พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
มิใช่น้อย |
ค. อเนก อนปฺปก | |||
มิใช่พวกเรา |
ค. อมม อมามก | |||
มิใช่หรือ |
นิ. นนุ, กึ สุ
นิบาต
|
กึ สุ | ||
มิใช่อื่นไกล |
ค. อนญฺญ | |||
มิใช่เวลา |
น. อกาล. | |||
มิใช่เหตุ |
น. อการณ., | |||
มิ่ง |
น. สิริ, มงฺคล., | |||
มิ่งขวัญ |
น. สิริ, ลกฺขี, | |||
มิ่งมิตร |
น. ปิยมิตฺต. ปิยภริยา, | |||
มิ่งมเหษี |
น. อคฺคมเหสี, ปิยราชินี, | |||
มิ้ม |
น. ขุทฺทกมธุกร. | |||
มี |
น. ภาว. ก. อตฺถิ ภวติ วิชฺชติ สํวิชฺชติ โหติ |
|||
มี 4 บท |
(คำประพันธ์) | ค. จตุปฺปทิก (-คาถา) | ||
มีกรรม |
ค. ปาปกมฺม | กรรม | ||
มีกรรมชั่ว |
ค. ปาปกมฺม ปาปกมฺมี นิหีนกมฺม | กรรม | ||
มีกรรมเป็นกำเนิด |
ค. กมฺมโยนิ | กรรม | ||
มีกรรมเป็นของตน |
ค. กมฺมสฺสก | กรรม | ||
มีกรรมเป็นที่พึ่ง |
ค. กมฺมปฏิสรณ | กรรม | ||
มีกรรมเป็นพวกพ้อง |
ค. กมฺมพนฺธุ | กรรม | ||
มีกระ |
ค. ติลกาหต |