พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
มีความอิ่มใจ |
ค. สปฺปีติก | |||
มีความเคารพ |
ค. สปฺปติสฺส สปฺปฏิสฺสว | |||
มีความเค็ม |
ค. ขาริก โลณิก อูสร | |||
มีความเป็นอยู่ลำบาก |
ค. กสิรวุตฺติก | |||
มีความเพียร |
ค. อาตาปี ปธานวนฺตุ วิริยวนฺตุ | |||
มีความเพียรมาก |
ค. มหาธิติ มหุสฺสาห | |||
มีความเลื่อมใสมาก |
ค. ปสาทพหุล | |||
มีความเสียใจด้วย |
ค. อนุโสจก | |||
มีความเห็นตรงไปตรงมา |
ค. อุชุทิฏฺฐิก | |||
มีความเห็นอย่างไร |
ค. กถํทสฺสน | คำถาม | ||
มีความเอื้อเฟื้อ |
ค. สาทร | |||
มีความโสก |
ค. โสกี | |||
มีคิ้วงาม |
ค. สุพฺภู | ลักษณะทางกาย | ||
มีคิ้วหนา |
ค. อฬารภมุก | ลักษณะทางกาย | ||
มีคุณค่า |
ค. สารก สารวนฺต | |||
มีคุณค่าน้อย |
ค. อปฺปสาร | |||
มีคุณสมบัติเหมาะสม |
ค. คาหิย กมฺมกฺขม กมฺมญฺญ อุจฺจินิตพฺพ | |||
มีค่า |
ค. อคฺฆก อคฺฆิย อคฺฆนิย อคฺฆนก อคฺฆนิก ก. อคฺฆติ |
|||
มีค่าควรแก่การจดจำ |
ค. อนุสฺสรณียสาร | |||
มีค่าน้อย |
ค. อปฺปคฺฆ |