พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ปล่อยเวลาล่วงไป |
ก. อตินาเมติ | |||
ปล่อยเวลาให้ผ่านไปเปล่า |
สำ. กาลํ เขเปติ, กาลํ นาเสติ | |||
ปล่อยให้ทำตามอำเภอใจ |
ค. อนุชานก โอกาสกร | |||
ปล่อยให้ผุพัง |
ก. วินาสมุขํ ปาเปติ | |||
ปล่อยให้หนีไป |
ก. วิโมเจติ | |||
ปล่อยให้เข้า |
ก. ปเวเสติ | |||
ปล่อยให้เป็นอิสระ |
ก. ปโมเจติ, ภุชิสฺสํ กโรติ, ทาสพฺยํ โมเจติ, ปฏิญฺญโต โมเจติ | |||
ปล่อยไอ |
ก. พปฺปํ อุปฺปาเทติ | |||
ปล้น |
น. วิลุมฺปน., อจฺฉินฺทน., อจฺเฉทน., นิลฺโลป. วิโลป. ฆาต. ค. วิลุมฺปก วิโลปก อจฺฉินฺทก ก. วิลุมฺปติ อจฺฉินฺทติ อปหรติ |
|||
ปล้นกลางทาง |
น. ปนฺถฆาต. | |||
ปล้นบ้าน |
น. ฆรฆาต. | |||
ปล้นสดม |
น. ทูภน., วิโลป. ก. วิลุมฺปติ |
|||
ปล้นหมู่บ้าน |
น. คามฆาต. | |||
ปล้อง |
น. ปพฺพ., ผลุ., ผฬุ., คณฺฐิ, นาฬ. นาฬิ, | |||
ปล้องอ้อย |
น. อุจฺฉุนลก. อุจฺฉุนาฬ. | ส่วนของพืช | ||
ปล้องไผ่ |
น. ผฬุ. วํสนลก. วํสนาฬ. เวฬุนาฬิ, เวฬุปพฺพ. | ส่วนของพืช | ||
ปล้อน |
ก. วิปริวตฺเตติ | |||
ปล้ำ |
น. มลฺลยุทฺธ., ก. มลฺลยุทฺเธน นิคฺคณฺหาติ |
|||
ปล้ำ |
น. ชลูกา, ชลูปิกา, รตฺตปา, อุจฺจาลิงฺค. | |||
ปล้ำปลุก |
ก. มหุสฺสาเหน ปยุญฺชติ |