พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ปลีกย่อย |
ค. อปฺป ปกิณฺณก อปฺปมตฺต เลสมตฺต อนุมตฺต ปริตฺตก | |||
ปลีกออก |
น. ปฏิสลฺลาน., ค. ปฏิลีน วิวิตฺต วูปกฏฺฐ ก. ปฏิลียติ วิวิจฺจติ |
|||
ปลีแข้ง |
น. ชงฺฆปิณฺฑิ, | |||
ปลื้ม |
น. ปิติ, วิตฺติ, อุพฺพิลาป. อุพฺพิลาปน., อุพฺพิลาวิตตฺต., โตส. ตุสฺสน., อธิกตุฏฺฐิ, วิ. อติสยปีติยา |
|||
ปลื้มใจ |
ค. อุทคฺค | |||
ปลุก |
น. อุฏฺฐาปน., ปโพธน., ปพุชฺฌน., วุฏฺฐาน., ค. ปโพธก ก. อุฏฺฐาเปติ ปโพเธติ วุฏฺฐาเปติ |
|||
ปลุกปล้ำ |
ดู ปล้ำ, ปล้ำปลุก | |||
ปลุกปั่น |
ค. อุตฺเตชก สงฺโขภก ก. อุตฺเตเชติ อุสฺสาเหติ สงฺโขเภติ โกเปติ |
|||
ปลุกผี |
น. มตกุฏฺฐาปน., ปุนรุชฺชีวาปน., ก. มตํ อุฏฺฐาเปติ, ปุน อุชฺชีวาเปติ |
|||
ปลุกระดม |
ก. ชงฺคมตฺตํ ปาเปติ, วิวาทาย อุสฺสาเหติ | |||
ปลุกระดมก่อความไม่สงบ |
น. กุมนฺตนา, | |||
ปลุกเร้า |
ก. ปโพเธติ อุตฺเตเชติ อุสฺสุกฺกาเปติ อุสฺสาเหติ, จิตฺตเวคํ ชเนติ, ปพลํ กโรติ | |||
ปลุกเร้าความรู้สึก |
ก. ชาเลติ อุชฺชาเลติ | |||
ปลุกเร้าอารมณ์ |
ค. กามุทฺทีปก ก. กิเลเส โขเปติ |
|||
ปลุกเสก |
น. ปริชปน., ก. ปริชปติ |
|||
ปลุกใจ |
น. ปโพธน., อุตฺเตชน., สมุตฺเตชน., ค. อุสฺสาหชนก ปโพธก ก. ปโพเธติ อุตฺเตเชติ อุสฺสาเหติ สมุตฺเตเชติ สมุสฺสาเหติ, จิตฺตเวคํ ชเนติ สำ. ปพลํ กโรติ |
|||
ปลูก |
น. วปน., โรปน., ก. วปติ โรเปติ กกิ. วปิต โรปิต |
|||
ปลูกถ่าย |
(~อวัยวะ) | น. อญฺญฏฺฐานปาปน., ก. อญฺญตฺถ ปติฏฺฐเปติ, องฺกุรานิ สมฺปโยเชติ |
||
ปลูกป่า |
ก. วนํ โรเปติ, วนํ ปติฏฺฐาเปติ, อรญฺญํ โรเปติ, อรญฺญตํ เนติ | |||
ปลูกฝัง |
น. อภิโรปนา, ปติฏฺฐาปน., ก. อภิโรเปติ ปติฏฺฐาเปติ, สณิกํ ปเวเสติ, สณิกํ สิกฺขาเปติ |