พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ปะทะปะทัง |
ดู ประทัง.
ปะทะปะทัง ก. พยุงไว้, ทานไว้, ประคองไว้. |
|||
ปะทะหน้า |
ก. มุขํ ปหรติ | |||
ปะทั้งผืน |
ค. อคฺคลพหุล | |||
ปะทุ |
น. ปเภท. ปริเภท. วิสฺสชฺชน., สหสานิคฺคม. สสทฺทปภิชฺชน., ก. ปภิชฺชติ ปฏปฏายติ จิจฺจิฏายติ วิสฺสชฺเชติ |
|||
ปะทุขึ้นใหม่ |
ก. ปุน ปภิชฺชติ | |||
ปะทุเป็นไฟ |
ค. วิปฺผุลิงฺควิสฺสชฺชก | |||
ปะปน |
น. สมฺเภท. | |||
ปะป๋า |
(papa) | น. ตาต. | ||
ปะราลี |
ดู บราลี.
บราลี น. ยอดเล็กๆ มีสัณฐานดุจยอดพระเจดีย์ทราย… |
|||
ปะรำ |
น. มณฺฑป. ชนาลย. มาลก. มาฬก. กูฏสาลา, มณฺฑลมาฬ. สวิตานเวทิกา, ปฏมณฺฑป. | |||
ปะรำหลังคาราบ |
น. หมฺมิย., | |||
ปะวะหล่ำ |
น. หตฺถาภรณ., | |||
ปะหงับๆ |
ค. มรณาสนฺน | |||
ปะเหลาะ |
ดู ปลอบใจ. | |||
ปัก |
(ผ้า~) | น. สูจิกมฺเมน อลงฺกโรติ, สูจิยา อาวุณาติ | ||
ปัก |
(หลัก~) | ก. โกฏฺเฏติ กกิ. โกฏฺฏิต |
||
ปักปัน |
ดู กำหนด. | |||
ปักลูกไม้ |
ก. ชาลภูสนํ โยเชติ | |||
ปักษิณ |
นก | น. ปกฺขี. | ||
ปักษิณวิทยา |
(ornithology, ศึกษานก) | น. ปกฺขิวิชฺชา, |