พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ปัจเจก |
ค. ปจฺเจก | |||
ปัญญา |
น. ปญฺญา, ธิ, ธี, ธิติ, ญาณ., พุทฺธิ, มติ, เมธา, มนฺต. โธนา, เนปกฺก., โมน., โคตฺรภู, ภูริ, ภูรี, | |||
ปัญญาชน |
ค. พหุสฺสุต เมธาวี | |||
ปัญญาตรัสรู้ |
น. สมฺโพธิ, | |||
ปัญญาทึบ |
ค. โมมูห มนฺทปญฺญ นิปฺปญฺญ มติหีน มนฺทมติก มนฺทพุทฺธิก เอฬามูค ชฬพุทฺธี | |||
ปัญญาอ่อน |
(retard) | ค. หีนปญฺญ พุทฺธิหีน มนฺทพุทฺธิก | ||
ปัญญาแค่หางอึ่ง |
ค. มนฺทพุทฺธิก มนฺทปญฺญ | |||
ปัญญาแหลมคม |
น. นิพฺเพธ. โกสลฺล., ปาฏว., ค. นิพฺเพธก ติกฺขปญฺญ |
|||
ปัญหา |
น. ปญฺห. ปญฺหา, สํสย. อาสงกา, กงฺขา, วิมติ, สนฺเทห. | |||
ปัญหาคำทาย |
น. คุฬฺหปญฺห. | |||
ปัญหาที่ขบยาก |
น. เสทโมจกปญฺห. | |||
ปัฐยาวัต |
น. ปฐฺยาวตฺต., | |||
ปัด |
ก. โกจฺเฉน ปริมชฺชติ, ปุญฺฉติ | |||
ปัดกวาด |
ก. สมฺมชฺชติ โอปุญฺฉติ | |||
ปัดความรับผิดชอบ |
น. ธุรนิกฺเขป. ค. นิกฺขิตฺตธุร ธุรานเปกฺขก ก. ธุรํ นิกฺขิปติ |
|||
ปัดป้อง |
ก. ปหารํ วญฺเจติ (ดู ห้าม, ป้องกัน) | |||
ปัดฝุ่น |
ก. ธูลึ อปเนติ, … ปปฺโปเฏติ, … วิธุนาติ, ปจฺจาหรติ ปจฺจาเนติ ปฏิเนติ | |||
ปัดรังควาน |
น. อุปทฺทววูปสมน., | |||
ปัดออก |
ก. อปพฺยูหติ วินาเสติ โลเปติ | |||
ปัดเป่า |
(~อันตราย) | ก. วิโนเทติ วาเรติ นิวาเรติ นิวตฺเตติ |