พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ปากเหม็น |
น. ปูติมุข., ค. ปูติมุข คูถภาณี |
|||
ปากเหยี่ยวปากกา |
น. ภย., อนฺตราย. อุปสคฺค. | |||
ปากเหว |
น. ปปาตตฏ., | |||
ปากแหว่ง |
น. ทฺวิธาภินฺนอุปโรฏฺฐ. | |||
ปากโป้ง |
ค. นิเวเทตุกาม สมฺภาสนปฺปิย สาสนเปสก | |||
ปาง |
(ครั้ง, คราว) | น. กาล. สมย. วาร. | ||
ปาง |
(ที่พัก) | น. อวสฺสย. อาวสถ. วาสฏฺฐาน., | ||
ปาง |
(จวน,ใกล้) | ค. มตฺต (อุ. มรณมตฺตํ ทุกฺขํ) | ||
ปางนั้น |
นิ. อถ ตทา | |||
ปาฏิบท |
(วันหนึ่งค่ำ) | น. ปาฏิปท., | ||
ปาฏิหาริย์ |
น. ปาฏิหีร., ปาฏิเหร., ปาฏิหาริย., | |||
ปาฐกถา |
น. เทสนา, วิชฺชานุคตกถา, อุทฺเทส. | |||
ปาณ |
(ลมหายใจ) | น. ปาณ.. | หายใจ | |
ปาณาติบาต |
น. ปาณาติปาต. | |||
ปาด |
(สัตว์คล้ายเขียด) | น. มโหทร. | สัตว์, สัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก, กบเขียดอึ่งอ่าง | |
ปาด้วยก้อนกลม |
ก. คุฬิกาหิ อาหนติ | |||
ปาติโมกข์ |
น. ปาติโมกฺข. ปาฏิโมกฺข. | สังฆกรรม | ||
ปาน |
น. ติลก. ติฬกาลก. | |||
ปานกลาง |
น. มชฺฌิมปฺปมาณ., ค. มชฺฌิม |
|||
ปานฉะนี้ |
ค. อีทิส เอตาทิส |