พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ประสานกันแน่น |
ก. อญฺญมญฺญํ สมฺพนฺธติ | |||
ประสานงา |
ดู ปะทะกัน, ขัดแย้งกัน | |||
ประสานงาน |
ก. สนฺธึ กโรติ | |||
ประสานร่าง |
ก. เวเฐติ | |||
ประสานเสียง |
น. ลย. ตาลสามคฺคี, สุสฺสรตา, | ดนตรี | ||
ประสานเสียงกัน |
ค. สมสฺสร ยุคนทฺธ | |||
ประสาร |
ดู คลี่. | |||
ประสิทธิภาพ |
น. สามตฺถิย., ปภาว. โกสลฺล., สตฺติ, ถาม. พล., | |||
ประสิทธิ์ประสาท |
ก. ปสาเธติ สมงฺคีกโรติ | |||
ประสูติ |
น. ปสูติ, ปสว. ปสวน., วิชายน., | เกิด | ||
ประหนึ่งว่า |
ก. ทิสฺสติ ขายติ ปฏิภาติ | |||
ประหน้าธรรมาสน์ |
น. เทสนามุขกถา, | |||
ประหม่า |
น. วิพฺภม. ค. อาสงฺกี อวิสารท ชนภีรุก ลชฺชมาน กมฺปมานสีล |
|||
ประหยัด |
น. มิตพฺพยกรณ., สลฺลหุกวุตฺติ, มิตพฺพยตา, มิตวย. อูนตฺต., อูนปฺปมาณ., ค. กตมิตพฺพย มิตพฺพย ปริมิตโภคี มิตวฺยายี ก. มิตพฺพยํ กโรติ, มิตํ ภุญฺชติ, อปจินาติ วฺยวจฺฉินฺทติ |
|||
ประหยัดถ้อยคำ |
ค. มิตวจน | ถ้อยคำ | ||
ประหลาด |
น. โกตุหล., วิมฺหย., อสาธารณตฺต, วิสิฏฺฐตฺต., ค. อพฺภุต อพฺภูต วิมฺหยนีย อจฺฉริย อจฺเฉร วิรูป วิลกฺขณ วิภจฺฉ อนญฺญสาธารณ อปากติก |
|||
ประหลาดใจ |
น. วิมฺหย. ค. วิมฺหยปฺปตฺต วิมฺหยชาต ก. วิมฺหยํ ปาปุณาติ |
|||
ประหล่ำ |
น. หตฺถาภรณ., | |||
ประหวัด |
น. อาโภค. อาวชฺชน., อนุวิตกฺก. | |||
ประหวั่น |
ดู หวาดสะดุ้ง. |