พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ประยูร |
ดู เชื้อไข. ประยุร, ประยูร น. เผ่าพันธุ์, เชื้อสาย, ตระกูล. | |||
ประยูรญาติ |
น. ญาติปริวฏฺฏ., พนฺธุคณ. พนฺธว. | ครอบครัว-ญาติ | ||
ประลอง |
ดู ทดสอบ. | |||
ประลองยุทธ์ |
น. กีฬายุทฺธ., | ต่อสู้ | ||
ประลัย |
น. ปลย. ปลยน., | |||
ประลาต |
ค. ปลาต | |||
ประวัติ |
น. ปวตฺติ, | |||
ประวัติการณ์ |
น. สลฺลกฺขณียการณ., สปฺปโยชนการณ., | |||
ประวัติศาสตร์ |
น. ปวตฺติสตฺถ., อิติหาส. ปุราวุตฺตนฺต. | ศาสตร์-วิทยา | ||
ประวิง |
ดู ถ่วงเวลา. | |||
ประศาสน์ |
(ปกครอง, แนะนำ) | น. ปสาสน., | ปกครอง | |
ประสก |
น. อุปาสก. | บุคคล, อุบาสก | ||
ประสงค์ |
น. อธิปฺปาย. อตฺถ. อาสย. สงฺกปฺป. อิจฺฉา, กมฺยตา, กาม. ภค., อตฺถนา, ปสงฺค. อภิกงฺขา, อากงฺขา, ปตฺถนา, มานส., อธิมุตฺติ, อเปกฺขา, ค. อธิปฺเปต ก. อธิปฺเปติ สงฺกปฺเปติ อิจฺฉติ ฯเปฯ |
|||
ประสงค์ร้าย |
น. พฺยาปชฺฌ., พฺยาปาท. ทุพฺภน., วิทฺเทส. อุปนาห. อนตฺถกามตา, อหิตกามตา, ค. ทุกฺขคฺคเวสี พฺยาปนฺน ทุพฺภก อนตฺถกาม ทุฏฺฐสภาว เมตฺติรหิต |
|||
ประสบ |
น. วินฺทน., อนุภวน., ก. วินฺทติ ปสฺสติ ปสวติ ปจฺจนุโภติ ปสฺสติ อาปชฺชติ อนุภวติ อุปลภติ อธิคจฺฉติ นิคจฺฉติ ปจฺจนุโภติ |
|||
ประสบการณ์ |
น. อนุภูต., นิเสวิต., ปาคุญฺญ., ปคุณภาว. พฺยตฺตตา, ปาฏว. เนปุญฺญ., ปริจย. โกสลฺล., ค. นิปุณ ปฏุ โกวิท |
|||
ประสบความขาดทุน |
ค. เฉทคามี เฉทคามินี | |||
ประสบความยุ่งยาก |
ก. อนฺตรายํ ลภติ | |||
ประสบความสำเร็จ |
น. สมิทฺธิ, นิปฺผตฺติ, ก. สมิทฺธึ ปปฺโปติ, สมิชฺฌติ สิชฺฌติ |
สำเร็จ | ||
ประสบชัยชนะ |
ค. ชยปฺปตฺต ชยมาปนฺน | แพ้ชนะ |