พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ประนมกร |
ดู ประนมมือ. | กราบไหว้บูชา | ||
ประนมมือ |
(กระพุ่มมือ) | น. กรปุฏ. อญฺชลิ. อญฺชลี. อญฺชลิกา, ปญฺชลี. ค. ปญฺชลิก ก. อญฺชลึ ปณาเมติ, - ปคฺคณฺหาติ, - กโรติ |
กราบไหว้บูชา | |
ประนอม |
น. มิถุปฏิญฺญา, สามคฺคีกรณ., | |||
ประนีประนอม |
น. สญฺญาปน., มิถุปฏิญฺญา, สาธารณนิยม. อนฺตราวตฺติตา, สามคฺคีกรณ., ค. มชฺฌวตฺตี อนฺตราวตฺตี ปฏิสนฺธาตา สามคฺคีกร ก. สญฺญาเปติ, สามคฺคึ กโรติ, มิถุปฏิญฺญํ เทติ, มชฺเฌ วตฺตติ, ปรตฺถาย กเถติ |
|||
ประปราย |
ดู เล็กน้อย. | |||
ประปา |
น. ปปา, | น้ำ, แหล่งน้ำ | ||
ประพจน์ |
ดู ข้อเสนอ. | |||
ประพรม |
น. เสจน., เสก. อภิเสก. อพฺภุกฺกิรณ., ค. สิญฺจนก ก. อพฺโภกิรติ อภิสิญฺจติ อาสิญฺจติ โอสิญฺจติ ปริปฺโผเสติ สโมกิรติ เสจติ กกิ. อภิสิญฺจิต อาสิตฺต สโมกิณฺณ ปริปฺโผสิต |
|||
ประพฤติ |
น. จรณ., จริยา, จริต., วุตฺติ, ปวุตฺติ, ปฏิปตฺติ, กุตฺต., อาจาร. สมาจาร. รส. มริยาทา, ก. จรติ อาจรติ สมาจรติ วตตฺติ อิริยติ |
อาจาระความประพฤติ | ||
ประพฤติชั่ว |
น. ทุจฺจริต., ทุปปฏิปตฺติ, มิจฺฉาจาร. ก. ทุจฺจริตํ จรติ, ปาปํ กโรติ |
ดีชั่ว | ||
ประพฤติดี |
น. สุจริต., สุปฏิปตฺติ, สมาจาร. สาธุจริต., สุนฺทรวต., ก. สุจริตํ จรติ |
ดีชั่ว | ||
ประพฤติตัว |
ก. อาจรติ สมาจรติ ปฏิปชฺชติ | อาจาระความประพฤติ | ||
ประพฤติตัวไม่ดี |
น. อนาจาร. ทุฏฺฐาจาร. อสมฺมาวตฺตน., ค. ทุราจาร ก. อสมฺมา วตฺตติ, อสมฺมา อาจรติ |
ดีชั่ว | ||
ประพฤติถูก |
น. สมฺมาจริยา, สมาจาร. สมฺมาจาร. ก. สมฺมาจรติ, สมฺมา วตฺตติ |
ถูกผิด | ||
ประพฤติผิด |
น. มิจฺฉาจริยา, อนาจาร. มิจฺฉาจาร. ก. อติจรติ มิจฺฉาจรติ อปรชฺฌติ, อสมฺมา วตฺตติ, ทุราจารํ จรติ |
ถูกผิด | ||
ประพฤติผิดต่อหน้าที่ |
น. ทุฏฺฐาจาร. อยถาจาร. | ถูกผิด | ||
ประพฤติพรหมจรรย์ |
น. พฺรหฺมจริยา, สามยิกวุตฺติ, | |||
ประพฤติมาเป็นประจำ |
ค. อาจิณฺณ | |||
ประพฤติมิชอบ |
(~ทางราชการ) | น. ทุกฺกต., อยถาจรณ., อญฺญายจรณ., | ถูกผิด | |
ประพฤติล่วงละเมิด |
น. อชฺฌาจาร. ก. อชฺฌาจรติ |
อาจาระความประพฤติ |