พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เสาไฟ |
น. ทีฆโลหภมฺภ. | อุปกรณ์ | ||
เสีย |
(เน่า) | ค. ปูติ ปูติก ปูติภาวคต | ||
เสีย |
(ใช้ไม่ได้) | ค. นิปฺปโยชน นิสฺสาร นิรตฺถก นิปฺผล อนุปโยคฺค | ||
เสียกบาล |
น. พลิธีตลิกา, | |||
เสียกล |
(พลาดท่า) | ก. ปราชยํ ปาปุณาติ, | ||
เสียกล |
(หลงกล) | ก. กูโฏปาเย ปตติ | ||
เสียการ |
น. กมฺมนฺตนาส. ก. กมฺมนฺตํ นาเสติ |
|||
เสียกำลังใจ |
(ท้อแท้) | ค. ปริหีนปรกฺกม ขินฺนจิตฺต สํสนฺน อุทาสีน นิรุสฺสาห นิพฺพินฺนก. โอสกฺกติ โอสีทติ สํสีทติ | ||
เสียกิริยา |
ค. อนาจาร อนากปฺป อวินีต | |||
เสียขบวน |
ดู กระจัดพลัดพราก. | |||
เสียขวัญ |
ค. อุตฺรสฺต ตสิต ปริตสิต สนฺตสิต ภีรุก | |||
เสียคน |
ก. อุกฺกลิสฺสติ, ปาโป ชาโต, ปราภวติ อวชายติ | |||
เสียง |
น. สร. สทฺท. รว. ราว. อาราว. สํราว. วิราว. อารว. นินาท. นินท. โฆส. นิคฺโฆส. นาท. ธนิ. ธนี. นิสฺสน., สุติ, เสฬน., รสน., รณ. คชฺชิ. พาณ. | เสียง | ||
เสียงกรอบแกรบ |
น. สฏสฏายน., | เสียง | ||
เสียงกระดิ่ง |
น. กึกิณิกสทฺท. กึกิณินาท. | เสียง | ||
เสียงกระทบกัน |
น. ฆฏฺฏน., | เสียง | ||
เสียงกระหึ่ม |
น. อุนฺนาท. ฆณฺฏารว. | เสียง | ||
เสียงกริ่ง |
น. รว. นาท. | เสียง | ||
เสียงกรุ๊งกริ๊ง |
น. กิณิกิณิสทฺท. | เสียง | ||
เสียงกังวาน |
น. นินฺนาท. อนุรวนา, | เสียง |