พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เสภา |
น. อกฺขาน., | |||
เสมหะ |
น. เสมฺห. สิเลสุม. | |||
เสมอ |
ค. สม สมาน นิ. สมํ |
|||
เสมอกัน |
น. สมตา, ปฏิภาค. สนฺนิกาส. สริกฺขก. สมานตา, สทิสตา, ตุลฺย. ตุลา, สงฺกาส. สนฺนิภ. นิภ. ค. ส. สมาน ภูต ตุล สภาค สทิสตมฺมย อภินฺน นิพฺพิเสส สริกฺข ก. สมาเนติ |
|||
เสมอขอบฝั่ง |
ค. สมติตฺถิก | |||
เสมอด้วยชีวิต |
ค. ปาณสม | |||
เสมอต้นเสมอปลาย |
น. สมานตฺตตา, | |||
เสมอภาค |
น. ตุลฺยตฺต., สมภาว. สมานตฺต., ตุลฺยตฺต., สามญฺญ., สามญฺญตา, สมานปทฏฺฐา, สาธารณตฺต., ยุตฺติ, ค. ธมฺมิก ญายยุตฺต |
|||
เสมอหน้า |
ค. สพฺพสาธารณ สพฺพสม | |||
เสมอไป |
กวิ. อภิณฺหโส สสตํ นิจฺจํ สทา | |||
เสมอๆ |
ดู เนืองๆ. | เวลา | ||
เสมา |
น. สีมา, | |||
เสมียน |
น. เลขก. ลิปิการ. อายุตฺต. | |||
เสมียนชวเลข |
น. ลฆุเลขก. | บุคคล | ||
เสมือน |
ดู เหมือน. | |||
เสม็ด |
น. ภุชปตฺต. อาภุชี. จมฺมี. มุทุตฺตจ. | พืช | ||
เสย |
ก. อุทฺธํ อปสาเรติ | |||
เสยผม |
สำ. องฺคุลีหิ เกเส อุทฺธํ อปสาเรติ | |||
เสริม |
น. ปริปูรณ., อภิวฑฺฒน., อุปตฺถมฺภน., สงฺกลน., ปิณฺฑน., สมาหาร. อุปธาน., อปเสน., ก. อูนํ ปูเรติ, อติเรกํ โยเชติ, ปริปูเรติ อภิวฑฺเฒติ อุปตฺถมฺเภติ สงฺกลติ ปิณฺเฑติ สมาหรติ |
|||
เสริมกำลังบำรุง |
ก. เสนาพลํ วฑฺเฒติ |