พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
หมอผ่าตัด |
ดู ศัลยแพทย์. | บุคคล, แพทย์หมอ | ||
หมอฟัน |
น. ทนฺตเวชฺช. | บุคคล, แพทย์หมอ | ||
หมอย |
น. โลม.., | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
หมอรักษาช้าง |
น. อาถพฺพน. | บุคคล, แพทย์หมอ | ||
หมอสอนศาสนา |
น. ธมฺมทูต. | บุคคล | ||
หมอเก๊ |
ดู หมอเถื่อน. | บุคคล, แพทย์หมอ, ปลอมเทียม | ||
หมอเถื่อน |
น. กูฏเวชฺช. กุเวชฺช. กูฏติกิจฺฉก. | บุคคล, แพทย์หมอ, ปลอมเทียม | ||
หมอโรคผิวหนัง |
น. จมฺมโรคติกิจฺฉก. | บุคคล, แพทย์หมอ | ||
หมอไสยศาสตร์ |
น. อาถพฺพณิก. | ศาสตร์-วิทยา | ||
หมัก |
ก. ปจฺจติ, เผณํ อุปฺปาเทติ | |||
หมักดอง |
น. อาสว. | |||
หมักหมม |
ก. อนุเสติ | |||
หมัด |
(สัตว์) | น. อุปฺปาตก. อธิปาติกา, อูกา, กีฏอูกา, | ||
หมัด |
(กำปั้น) | น. ขฏก. มุฏฺฐิ. | ||
หมัดเด็ด |
น. ภูมิปาตกปหาร. | |||
หมั่น |
น. อายูหน., อุปกฺกม. อุปผนฺทน., ปคฺคาห. | |||
หมั่นเพียร |
น. สาตจฺจ., | |||
หมั่นโถ |
น. มนฺถ. | |||
หมั่นไส้ |
ก. ชิคุจฺฉติ วิทฺเทสฺสติ | |||
หมั้น |
น. วาเรยฺย., วิวาหปฏิญฺญา, ก. วาเรติ, วิวาหปฏิญฺญํ เทติ, วาเรยฺยปฏิญฺญํ เทติ |