พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
สุภาพ |
น. มทฺทว., สุสีลฺย., โสรจฺจ., จาฏุกมฺมตา, สทาจาร. มิตฺตภาว. วินีตตา ค. สุรต สุสีล ปิยสีล ปิยํวท อนุกูล สคารว วินีต โปริย มุทุ โกมล โสมฺม สุขุมาล อาจารสีลี |
|||
สุภาพชน |
น. สปฺปุริส. สุโปริส. สาธุ. สาธุปุริส. สชฺชน. ภทฺท. กุลีนชน. | บุคคล | ||
สุภาพบุรุษ |
น. อยฺย. อริย. มหาสย. ค. อาจารกุสล กุลีน สพฺภ วินีต อภิชาต |
บุคคล | ||
สุภาพสตรี |
น. อยฺยา, กุลิตฺถี, สามินี, ณินี, วราโรหา, | บุคคล | ||
สุภาษิต |
น. ชนวาท. อาภาณก.. วิญฺญูปเทส. การิกา, ค. สุภาสิต |
ถ้อยคำ, ธรรมะ | ||
สุม |
ก. อาลิมฺปติ ราสีกโรติ กกิ. อาลิมฺปิต |
|||
สุมควัน |
ค. ธูมํ กตฺตา ก. ธูมํ กโรติ |
|||
สุมทุม |
น. นิคุญฺช. ลตามณฺฑป. (ดู พุ่มไม้) | |||
สุมหัว |
ก. มิสฺเสติ มิสฺสีภวติ | |||
สุมาลี |
ดู ดอกไม้, พวงดอกไม้. | ดอกไม้ | ||
สุร |
(ผู้กล้า) | น. สูร. | บุคคล | |
สุร |
(เทวดา) | น. สูร. | บุคคล, เทวดา | |
สุรา |
น. สุรา, มทิรา, วารุณี, อริฏฺฐ. อาสว. สุณฺฑา, | สุราเมรัย | ||
สุรารักษ์ |
น. อารกฺขเทวตา, | บุคคล, เทวดา | ||
สุราลัย |
น. สุราลย. สคฺค. (ดู สวรรค์) | ที่อยู่อาศัย, เทวดา | ||
สุริย |
น. สุริย. สูริย. | ดารา. | ||
สุริยคติ |
น. ทินทสฺสน., สุริยายตฺตทินคณนา, | เวลา | ||
สุริยคราส |
น. สุริยคฺคาห. | ดารา. | ||
สุริยจักรวาล |
น. สุริยายตฺตคหสมูห. | ดารา. | ||
สุริยุปราคา |
น. สุริยคฺคาห. | ดารา. |