พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
สุขุม |
น. เนปกฺก., สเมกฺขา, ทูรทสฺสิตา, ค. นิปก สเมกฺขการี ทูรทสฺสี |
|||
สุขุมรอบคอบ |
ค. วิจกฺขณ ธมฺมานุคต ยุตฺติยุตฺต วีมํสาการี | |||
สุขุมาล |
ค. สุขุมาล | |||
สุขใจ |
น. เจตสิกสุข., | สุขทุกข์ | ||
สุคต |
น. สุคต. | |||
สุคติ |
น. สุคติ, | |||
สุคนธรส |
ดู ของหอม, เครื่องหอม | |||
สุคนธ์ |
น. สุคนฺธ, สุคนฺธิ. สุรภิ., | |||
สุงสิง |
น. วิสฺสาส. สนฺถว. สํสคฺค. | |||
สุจริต |
น. สุจริต., อาชฺชว.., อุชุภาว. ค. อุชุ อุชุคติก อชิมฺห อมายาวี กุกฺกุจฺจก |
|||
สุญญากาศ |
น. อนฺตริกา, โอกาส. | |||
สุด |
(ปลาย, ยอด) | น. อนฺต. อคฺค. | ||
สุด |
(สิ้นสุด) | น. โอสาน., ปริโยสาน., นิฏฐาน., | ||
สุด |
(ทั้งหมด) | ค. สพฺพ | ||
สุดกำลัง |
วิ. สพฺพถาเมน | |||
สุดกู่ |
ค. อติทูร | |||
สุดคณนา |
ค. คณนาตีต อสงฺเขยฺย อปฺปเมยฺย | |||
สุดจิตสุดใจ |
ค. อติปฺปิย วลฺลภ ปิยตม | |||
สุดซึ้ง |
นิ. อติวิย กวิ. คาฬฺหํ ทฬฺหํ อจฺจนฺตํ |
|||
สุดทน |
ค. ทุกฺขม ทุสฺสห ปสยฺห |