พจนานุกรมธาตุ
ธาตุ | อรรถ | ตัวอย่าง | หมวดธาตุ | |
---|---|---|---|---|
กุฑ |
ภกฺขณกีฬ กิน; เล่น |
ภู (อ) | ||
กุฑิ |
รกฺขเวธเน รักษา; เจาะ |
กุณฺเฑติ, กุณฺฑยติ, กุณฺฑิยติ เวธิยตีติ กุณฺฑลํ กุณฑล, ต่างหู, ลอนผม. |
จุร (เณ ณย) | |
กุฑิ |
เวกลฺลทาเห พิการ; เร่าร้อน |
กุณฺฑติ ทยฺหเตติ กุณฺโฑ, ปิฏฺฐโว หม้อข้าว. |
ภู (อ) | |
กุฑิ |
ทาเห เผา, ไหม้, ร้อน |
กุณฺฑติ กุณฺโฑ กุณฺฑํ กุณฺฑโก
|
ภู (อ) [ธป] |
|
กุฑิ |
เวทเน รู้สึกสุขทุกข์ |
กุณฺเฑติ กุณฺฑยติ กุณฺฑลํ *
* ในสูจิว่า มาจาก กุณฺฑ ทาเห อลบัจจัย วิ. ว่า ฆํสเนน กุณฺฑติ ทหตีติ กุณฺฑลํ. |
จุร (เณ ณย) [ธป] |
|
กุณ |
โปสเน เลี้ยงดู |
กุณติ ทีนํ ทยาลุ. |
ภู (อ) | |
กุณ |
มนฺตเน ปรึกษา |
กุเรติ, กุณยติ. |
จุร (เณ ณย) | |
กุณ |
สทฺเท ออกเสียง, เปล่งเสียง |
กุโณติ นทตีติ โกณฺโฑ. |
ภู (อ), ตน (โอ ยิร) | |
กุณ |
สทฺโทปกรเณ เกื้อกูลแก่เสียง |
โกณติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
กุณ |
สงฺโกจเน หดเช้า, สั้นเข้า, งอ, หงิก |
กุเณติ กุณยติ กุโณ กุณหตฺโถ กุณี โกโณ
|
จุร (เณ ณย) [ธป] |
|
กุณ |
อามนฺตเน เรียก, ร้องเรียก |
กุเณติ กุณยติ |
จุร (เณ ณย) [ธป] |
|
กุถ |
ปูติสํกิเลเส เปื่อยเน่า; เศร้าหมอง |
กุถติ อถุตึ ปูติภาวมคมีติ กุณปํ ซากศพ. |
ภู (อ) | |
กุถ |
ปาเก; ปูติภาเว; สํเกฺลสเน จ หุง, ต้ม, สุก, เดือด; บูด, เน่า, เปื่อย; เศร้าหมอง |
กุถติ กุถนฺต [จาก กุถติ] กค. สุกอยู่, เดือดอยู่. ทสฺเสสิ มาตลิ … เวตรณึ นทึ กุถนฺตึ มาตลี แสดงแม่น้ำเวตรณี (ในนรก) อันกำลังเดือด (แด่พระเจ้าเนมิราช) ชาอ. 6/105 =9/178. ไทยเป็น กุฏฺฐิต เดือดแล้ว กุถิต [จาก กุถติ] กค. สุกแล้ว, เดือดแล้ว พหลกุถิตลาขารสวณฺณํ มีวรรณดุจรสแห่งครั่งอันสุกแล้วหรือต้มแล้ว หนา ขุทฺทกปาฐอ. 62-66 ไทยเป็น พหลกุฏฺฐิต-. กุฏฺฐิตปนสตจสฺส อพฺภนฺตรสทิสํ เช่นกับภายในแห่งเปลือกแห่งลูกขนุนอันสุกแล้ว. วิสุทฺธิมคฺค 1/40. ฉบับไทยเป็น กุฏฺฐิต ทั้งสิ้น ในอรรถเช่นนี้ จะว่าๆ กุถ ธาตุนี้เป็น กุฐ บ้าง ก็ไม่ชอบ เพราะเทียบธาตุสํสกฤตได้ว่า กฺวถ ซึ่งมีอรรถเค้าเดียวกัน น่าจะว่าๆ กุถ นี้แล ถ กลายเป็น ฐ แล้วสํโยค ซึ่งพอจะเทียบกับคำอื่นได้บ้าง. ยังมีคำ ปกฺกุฏฺฐิต อีกคำหนึ่ง ซึ่งแเปลว่า เดือดพล่านแล้ว เช่น ปกฺกุฏฺฐิตํ อุณฺโหทกํ น้ำร้อนเดือดพล่านแล้ว ธมฺอ. 1/117. แล ปกฺกุฏฺฐิตโลหิโต มีโลหิตเดือดพล่านแล้ว ธมฺอ. 2/163 ในที่เหล่านี้ ยุโรปกลับเป็น ปกฺกฏฺฐิต ไปหมด ไม่มี ปกฺกุ- เลย (Dh A. 1/126, 179, 2/5) ข้าพเจ้ารู้สึกว่า คำเหล่านี้ติดจะฟั่นเผือพอใช้ ในระหว่างไทยกับยุโรป เชิญท่านผู้รู้ทั้งหลายลองวิจารดูบ้าง. ปกฺกุฏฺฐิต นั้น ถ้าจะแยก ก็ควรเป็น ป+กุฏฺฐิต (ซึ่งกลายมาจาก กุถิต ) แต่ถ้าจะแยกว่า ปกฺก+อุฏฺฐิต ในเมื่อไม่มีคำ กุฏฺฐิต เฉยๆ ยันอยู่ ก็พอจะฟังไปได้ แต่เมื่อได้หลักเช่นนี้แล้ว นับว่าฟังไม่ขึ้น. ปกฺกฏฺฐิต นั้น ก็เลือนมากลายมาจาก ป+กุถ นี้เอง. |
ภู (อ) [ธป] |
|
กุถ |
หึสายํ เบียดเบียน |
โกถติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
กุถิ |
หึสากิลิสฺสเน เบียดเบียน; เศร้าหมอง |
กุนฺถติ. |
ภู (อ) | |
กุถิ |
หึสา; สงฺกิเลเลสุ เบียดเบียน; เศร้าหมอง, เปรอะเปื้อน |
กุนฺถติ กุนฺโถ กุนฺถกิปิลฺลิกํ กุนฺถิติ
|
ภู (อ) [ธป] |
|
กุท |
กีฬเน เล่น |
โกทติ, โกทนฺติ. |
ภู (อ) | |
กุท |
กีฬายํ เล่น, กีฬา |
โกทติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
กุทิ |
มิจฺฉาวาเกฺย พูดอย่างผิดๆ |
กุนฺเทติ, กุนฺทยติ. |
จุร (เณ ณย) | |
กุทิ |
อนฺตภาสเน กล่าวซึ่งที่สุด |
กุนฺเทติ กุนฺทยติ |
ภู (อ) [ธป] |