บุคคล

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
คนหัวเงื้อม น. ปพฺภารสีส. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนหัวเน่า น. ปูติสีส. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนหัวเรียว น. สีขรสีส. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนหัวเลี่ยน น. นิลฺโลมสีส. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนหัวโต น. อติมหนฺตสีส. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนหัวโล้น น. มุณฺฑ. มุณฺฑสีส. มุณฺฑก. มูณฺฑิก. ภณฺฑุ. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนหัวโหนก น. กุฏกสีส. กุฏกุฏกสีส. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนหาบของ น. ภารวาห. ภาริก. ภณฺฑวฏฺฏี. บุคคล, อาชีพ
คนหาบน้ำ น. อุทหารก. บุคคล, อาชีพ
คนหาบหญ้า น. ติณหาริย. บุคคล, อาชีพ
คนหูฉีก น. กณฺณจฺฉินฺน. บุคคล, พิการ
คนหูด้วน น. ฉิทฺทมตฺตกณฺณ. บุคคล, พิการ
คนหูหนวก น. พธิร. สุติหีน. บุคคล, พิการ
คนหูหนวกและใบ้ น. เอฬามูค. บุคคล, พิการ
คนหูแหว่ง น. กณฺณจฺฉินฺน. บุคคล, พิการ
คนอัณฑะโต น. วาตณฺฑิก. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนอ่อนแอ น. ทุพฺพลปุคฺคล. บุคคล, ลักษณะทางกาย, ลักษณะนิสัย
คนอ่าน (หนังสือ) น. ปฐิตุ, วาจก. บุคคล, หนังสือ
คนเกี่ยวข้าว น. ลาวก. สสฺสลายก. บุคคล, อาชีพ
คนเก็บ น. ปฏิสามก. นิสามก. สํหรก. คาหก. บุคคล