บุคคล

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
คนส่อเสียด น. ปิสุณวาจี. สูจก. บุคคล, ลักษณะนิสัย
คนส้นเท้าใหญ่ น. มหาปณฺหิ. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนหนีทหาร น. ปลายก. บุคคล, ทหาร
คนหนึ่ง สิ่งหนึ่ง ค. อญฺญตร เอก บุคคล, สัพพนาม
คนหนุ่ม น. ตรุณ. วยฏฺฐ. ทหร, ยุว. ยุวาน. สุสุ. มาณว. มาณวก. ทารก. บุคคล, คนหนุ่มสาว
คนหน้าอกหัก น. ภินฺนอุร. บุคคล, พิการ
คนหลอกลวง ดู คนลวง. บุคคล, หลอกลวง
คนหลักลอย น. อถิรนิวาสี. นิเกตนรหิต. ปริปฺลว. บุคคล, อาชีพ
คนหลังค่อม น. ขุชฺช. คณฺฑุล. วามน. บุคคล, พิการ
คนหลังหัก น. ภินฺนปิฏฺฐิ. บุคคล, พิการ
คนหลังโกง น. โอนตปิฏฺฐิก. บุคคล, พิการ
คนหัวขอด น. อาวฏฺฏสีส. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนหัวง่าม น. กปฺปสีส. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนหัวบาก น. วณสีส. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนหัวประจบ น. อนุปฺปิยภาณี. ปรายตฺตวตฺตี. บุคคล, เพื่อน
คนหัวปี (พี่) น. อคฺคช. บุคคล, ครอบครัว-ญาติ, พี่น้อง
คนหัวรั้น น. สกมตเทสก. กุมฺภีลคาหี. ทิฏฺฐิคาหี. ทุปฺปฏินิสฺสคฺคี. บุคคล, ลักษณะนิสัย
คนหัวลอน น. กุฏกุฏกสีส. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนหัวล้าน น. นิกฺเกสสีส. ขลฺลาต. ขลฺลาฏ. ขลฺลาติย. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนหัวหลิม น. อติขุทฺทกสีส. บุคคล, ลักษณะทางกาย