พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ลบล้าง |
น. โลป. ปริทฺธํสน., วิผลีกรณ., วฺยาหนน., ก. ปริทฺธํสติ โลเปติ สมุจฺฉินฺทติ อภิมทฺทติ วิผลีกโรติ วฺยาหนติ โมฆีกโรติ |
|||
ลบล้างความผิดให้ |
สำ. โทสา โมเจติ, วชฺชา โมเจติ | |||
ลบล้างวาทะ |
ก. อาโรเปติ | |||
ลบล้างไม่ได้ |
ค. อนุปสมิย อปฺปฏิกมฺม | |||
ลบศักราช |
น. วสฺสปริมาณปริวตฺตน., | |||
ลบหนังสือ |
น. อกฺขรโลป. | |||
ลบหลู่ |
น. มกฺข. คุณนาสนา, ค. มกฺขี คุณนาสก อกิตฺติกร |
|||
ลบหลู่ดูหมิ่น |
ดู ลบหลู่, ดูหมิ่น | |||
ลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ |
น. ปุชฺชฏฺฐานทูสน., | |||
ลบออก |
ก. ภาคํ อุทฺธรติ, อูนํ กโรติ | |||
ลบเลือน |
ค. อปจฺจกฺข อพฺยตฺต อวฺยตฺต อปากฏ อวิสท อวิภูต ก. ขียติ หายติ ตนุภวติ มิลายติ |
|||
ลบเหลี่ยม |
สำ. ปรสฺส สมฺมุขา กิตฺตึ ปริหาเปติ | |||
ลบไม่ได้ |
ค. อวินาสิย อโลปิย | |||
ลม |
น. มาลุต. มารุต. ปวน. วาย. วายุ. วาต. อนิล. สมีร. สมีรณ. คนฺธวาห. สทาคติ. ธูก. นิล. | |||
ลมกรด |
น. จกฺกวาต. เวรมฺภวาต. วาตมณฺฑลิกา, | |||
ลมกระโชก |
น. วายุเวค. | |||
ลมขึ้น |
(เป็นลม) | น. มุจฺฉา, ขณิกาพาธ. ก. มุจฺฉติ |
||
ลมขึ้น |
(ลมเสีย) | สำ. ค. นิรสฺสาท โกปนฺตร ทุฏฺฐจิตฺต |
||
ลมจับ |
น. มุจฺฉา, วิสญฺญา, | |||
ลมจากจมูก |
น. นาสาวาต. |