พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
พอก |
ก. ปฏเลน ฉาเทติ, อาเลเปติ | |||
พอกพูน |
น. อาจย. อุปจย. อุจฺจย. พฺรูหน., อนุพฺรูหน., อายูหน., ค. อาจิต อุปจิต ก. พฺรูเหติ อนุพฺรูเหติ อายูหติ อุปจินาติ |
|||
พอกยา |
น. อคทเลป. เภสชฺชาเลป. คณฺฑาเลป. ก. เภสชฺชาเลปํ โยเชติ |
ยา, รักษาโรค | ||
พอกัน |
ค. ส. สมาน ตุล ตุลฺย สมตุล สภาค สทิส |
|||
พอกันที |
นิ. อลํ | |||
พอกาก้มดื่มน้ำได้ |
ค. กากเปยฺย | |||
พอกแป้ง |
น. จุณฺณาเลป. | เครื่องลูบไล้ทา | ||
พอควบคุมได้ |
ค. ทเมตพฺพ วิเนยฺย | |||
พอควร |
น. มตฺตญฺญุตา, สํยม. สีมานติกฺกม. ค. มตฺตายุตฺต มิต ปริมิต มชฺฌวตฺตี |
|||
พอง |
น. อุทฺธุมายน., ค. ปุลฺล สุน อุจฺฉูน อุทฺธมาต พหินิคฺคต ก. อุทฺธุมายติ |
|||
พองขน |
ดู จองหอง. | |||
พองขึ้น |
น. อุทฺธุมายน., อุทฺธุมาตตฺต., ค. อุทฺธุมาต อุทฺธุมาตก อุทฺธุมายิก ก. อุทฺธุมายติ |
|||
พองตัว |
น. วิตฺถมฺภน., อุทฺธุมายน., ก. วิตฺถมฺเภติ อุทฺธุมายติ |
|||
พอจะต้านได้ |
ค. ปฏิพาหีย วารณีย สหนกฺขม | |||
พอจะอวดได้ |
ค. จารุทสฺสน ตุฏฺฐิทายโยคฺค | |||
พอจะเข้าสังคมได้ |
ค. สญฺชานาเปตพฺพ | |||
พอดี |
น. มตฺตญฺญุตา, ค. ปโหนก ปมาณยุตฺต ยถาภูต อนูนานธิก |
|||
พอดีกัน |
ค. สมตุล | |||
พอที่จะ |
ค. ตาวติก… นิ. ยาวตา |
|||
พอที่จะปราบได้ |
ค. สํหาริย สํหีร |