พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ป่วง |
ดู อาเจียน, ท้องร่วง | |||
ป่วน |
(อลวน) | น. กมฺปน., จลน. ปเวธ. สงฺกุปฺป. อิญฺชน., ค. กมฺปิต จลิต |
||
ป่วน |
(ทำให้ยุ่ง) | น. มถน., มถนา, ก. มนฺเถติ, กลกลํ อุปฺปาเทติ |
||
ป่วน |
(ก่อกวน) | ก. วิกฺขิปติ วิกฺโขเภติ อากุลีกโรติ | ||
ป่วนปั่น |
ดู ปั่นป่วน. | |||
ป่วย |
ดู ไข้. | |||
ป่วยกล่าว |
สำ. โก ปน วาโท, กา กถา, นิ. ปเคว |
|||
ป่วยการ |
ค. นิรตฺถก นิปฺปโยชน | |||
ป่วยการกล่าวถึง |
ดู ป่วยกล่าว. | |||
ป่วยหนัก |
น. อธิมตฺตคิลาน พาฬฺหคิลาน อาตุร อติพาฬฺห อติทฬฺห อนติกฺขมนีย | |||
ป่อง |
ค. ปุลฺล สุน อุจฺฉูน พหินิคฺคต | |||
ป่า |
น. อรญฺญ., กานน., คหน.. ทาย. วปิน., วิปิน., วน., ปวน., อฏวิ., อฏวี, ทว. ทาว. อกฺขฺนฺต, อานน., ตรุสณฺฑ. |
สวน-ป่าไม้ | ||
ป่าชัฏ |
น. อรญฺญ., นิชฺชนปเทส. | |||
ป่าช้า |
น. อาฬาหน., อาฬหน., สุสาน., อาฬน., | สุสาน, ศพ | ||
ป่าช้าผีดิบ |
น. สิวถิกา, สีวถิกา, ฉวถิกา, อามกสุสาน., | |||
ป่าดิบ |
ดู ป่าทึบ. | |||
ป่าทึบ |
น. อนฺธวน., วนสนฺฑ. พฺรหาวน. มหารญฺญ., วนคหน., | |||
ป่าน |
น. วาก., วกฺกล., โขม., สาณ., อุมฺมา, | |||
ป่านฉะนี้ |
นิ. อิทานิ เอตรหิ | |||
ป่านที่ใช้ทำเชือก |
น. รชฺชุวาก., |