พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ป่านนี้ |
ดู ป่านฉะนี้. | |||
ป่ามะม่วง |
น. อมฺพวน., | |||
ป่ายปีน |
ก. สมารุหติ, อายาเสน อารุหติ | |||
ป่ารก |
น. คหน., | |||
ป่าละเมาะ |
น. วนปฺปคุมฺพ. วนถ. คุมฺพคหน., กณฺฏกคหน., อุปวน., | |||
ป่าลึก |
น. กนฺตาร. | |||
ป่าวประกาศ |
น. อาโรจาปน., ปเวทน., สงฺกิตฺตน., ก. อาโรเจติ ปเวเทติ |
|||
ป่าวร้อง |
น. โฆส. โฆสนา, อนุสฺสาวน., อนุสฺสาวนา, อุสฺสาวน., อุสฺสาวนา, ปกาสนา, ค. โฆสก อนุสฺสาวก ปกาสก ก. อนุสฺสาเวติ อุคฺโฆเสติ ปกาเสติ กกิ. โฆสิต อนุสฺสาวิต |
|||
ป่าสงวน |
น. สํรกฺขิตวน., มิคทาย. อภยภูมิ, | |||
ป่าหญ้า |
น. ติณคหน., ติณทาย.., | |||
ป่าหิมพานต์ |
น. หิมาลย. หิมวนฺต. หิมวนฺตปฺปเทส. | |||
ป่าเถื่อน |
ค. อสพฺภ นิฏฺฐุร ปสุตุลฺย โฆร จณฺฑ ทารุณ อทนฺต | |||
ป่าเบญจพรรณ |
น. นานารุกฺขิกวน., | |||
ป่าเปลี่ยว |
น. วนปตฺถ. | |||
ป่าเป็นที่บำเพ็ญเพียร |
น. ตโปวน., | |||
ป่าโปร่ง |
น. กานน., | |||
ป่าใหญ่ |
น. พฺรหาวน., มหารญฺญ., (ดู ดง) | |||
ป่าไม้ |
(เจ้าหน้าที่~) | น. ทายปาล. อฏวิปาลก. | ||
ป้วนเปี้ยน |
ก. อนุปริยาติ อนุปริวตฺตติ | |||
ป้องกัน |
(กั้นไว้) | น. ตาณ., ตาณตา, ตายน., นิวาร. นิวารณ., ปฏิพาหน., ปริตฺต., ปริตฺตาณ., ปริหรณ., นิเสธน., ค. ตาต ปริตฺตายก รกฺขก ปาลก นิวารก ก. ตายติ วาเรติ นิวาเรติ ปฏิพาหติ คาธติ ปฏิหนฺติ |