พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
บักโกรก |
ค. ทุกฺขิต ปริชิณฺณ | |||
บัคเตรี |
(bacteria) | น. โรคพีชก. โรคชนก. สุขุมปาณิ. (ใช้ในรูป พหุ. เป็น โรคพีชกา โรคชนกา สุขุมปาณิโน) | ||
บัง |
ก. ฉายาย ฉาเทติ, ติโรกโรติ, อาวรติ กกิ. ฉนฺน ฉาทิต อาวต |
|||
บังกะโล |
(bungalow) | น. หมฺมิย., | อาคารและส่วนประกอบ | |
บังคนหนัก |
ดู อุจจาระ. | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
บังคนเบา |
ดู ปัสสาวะ. | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
บังคม |
ดู ทำความเคารพ. | กราบไหว้บูชา | ||
บังคมทูล |
ดู บอก, แจ้ง | |||
บังคลาเทศ |
(Bangladesh, ประเทศ~) | น. วงฺคเทส. | ประเทศ | |
บังคลาเทศ |
(Bengali, คน~) | น. วงฺคเทสิย. | ประเทศ, บุคคล | |
บังควร |
ดู สมควร. | |||
บังคับ |
(คนอื่น) | น. อาณาปน., อนิจฺฉาย การาปน., พลกฺการ. ปสหน., มทฺทน., ค. ปฏิพาฬฺห ก. นิคฺคณฺหาติ, อาณาเปติ, การาเปติ, อนิจฺฉาย กาเรติ, พเลน กาเรติ, ปสยฺห กาเรติ, |
||
บังคับ |
(ตัวเอง) | น. ทม. สํยม. สญฺญม. ก. ทเมติ สํยเมติ ปฏิสํยเมติ |
||
บังคับขับไส |
ก. ปสยฺห นิกฺขาเมติ | |||
บังคับตัวเองได้ |
น. อตฺตสํยม. ค. สญฺญตตฺต |
|||
บังคับบัญชา |
น. ปริหาร. ปสาสน., วิธาน., นิโยค. ก. ปริหรติ ปสาสติ ปริปาเลติ |
|||
บังคับเรือ |
ก. นิยเมติ | |||
บังคับเอา |
สำ. ปสยฺห อาทาติ, อญฺญาเยน คณฺหาติ | |||
บังคับใจ |
น. อินฺทฺริยทมน., จิตฺตสํวร. วิรมณ., เวรมณี, | |||
บังคับให้ทำ |
ดู บีบบังคับ. |