พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
บริชน |
น. ปริชน. ปริวาร. | |||
บริณายก |
น. ปรินายก. | |||
บริบท |
น. ปริยายตฺถ. ปทสมฺพนฺธ. ปทนฺวย. | |||
บริบาล |
น. ปริปาล. (ดู เฝ้าดู) | |||
บริบูรณ์ |
น. ปริปูรณ., ปริปูริ, อาโภค. ค. ปริปุณฺณ ปริปูร สมตฺต ก. ปริปูรติ |
|||
บริพัตร |
ค. ปริวตฺต | |||
บริพันธ์ |
น. ปริพนฺธ. | |||
บริภัณฑ์ |
น. ปริภณฺฑ., | |||
บริภาษ |
ดู ด่า. | |||
บริวาร |
น. ปริวาร. อชฺฌาวร. ปริชน. ปริสา, ปาริสชฺช. | |||
บริวารกฐิน |
น. กฐินปริวารภณฺฑ., | ให้ | ||
บริษัท |
(หมู่คน) | น. ปริสา, มา, ปูค. คณพนฺธ. สภา, สงฺคติ, | ||
บริษัท |
(ห้าง) | น. วาณิชสมวาย. | ||
บริษัทต่อเรือ |
น. นาวานิมฺมาปก. | |||
บริสุทธิ์ |
น. สุทฺธิ, ปริสุทฺธิ, ปาริสุทฺธิ, ค. สุทฺธ ปริสุทฺธ โอทาต ปูต วิมล นิมฺมล วิรช นิทฺโทส อนวชฺช อกสํก อนงฺคณ นิกฺกิเลส ก. สุชฺฌติ ปริสุชฺฌติ วิสุชฺฌติ |
|||
บริสุุทธิ์กาย |
น. กายโสเจยฺย., | |||
บริสุุทธิ์วาจา |
น. วจีโสเจยฺย., | |||
บริหาร |
น. ปริหาร. ปริหรณ., ปสาสน., วิจารณ., ปาลน., ก. ปริหรติ ปสาสติ วิจาเรติ |
|||
บริหารงาน |
น. กมฺมนฺตํ ปริหรติ, ตีเรติ, วิจาเรติ | |||
บริเฉท |
น. ปริจฺเฉท. |