พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
นิธิ |
น. นิธิ. | |||
นินทา |
น. นินฺทา, นินฺทน., ก. นินฺทติ |
|||
นินทาลับหลัง |
น. เปสุญฺญกถา, ปรปิฏฺฐิมํสิกตา, ค. ปรปิฏฺฐิมํสิก |
|||
นิบาต |
น. นิปาต. | ไวยากรณ์ | ||
นิปริยาย |
น. นิปฺปริยาย. | |||
นิพนธ์ |
น. นิพนฺธ. นิพนฺธน., รจนา, ก. นิพนฺธติ รจยติ สิโลกติ |
บทประพันธ์ | ||
นิพพาน |
น. นิพฺพาน., อกต., อกฺขร., อจฺจุต., อนนฺต., อนาลย., อนาสว., อนิทสฺสน., อนีติก., อปวคฺค., อปโลกิต., อมต., อพฺยาปชฺฌ., อรูป., อสงฺขต., อสงฺขตธาตุ, อาลยสมุคฺฆาต. เกวล., เขม., ตณฺหกฺขย., ตาณ., ทีป. ทุกฺขกฺขย. ธุว., นิพฺพุติ, นิโรธ. นิปุณ. | ธรรมะ, นิพพาน | ||
นิพพิทา |
น. นิพฺพิทา, | ธรรมะ | ||
นิมนต์ |
น. นิมนฺตน., อาราธน., อาราธนา, ค. นิมนฺตก อาราธก ก. นิมนฺเตติ อาราเธติ |
|||
นิมมานรดี |
น. นิมฺมานรตี. | ภพภูมิ, สวรรค์ | ||
นิมิต |
น. นิมิตฺต., รูป., | เครื่องหมาย | ||
นิมิตร้าย |
น. ทุนฺนิมิตฺต., | |||
นิมิตโอภาส |
น. นิมิตฺโตภาส. | |||
นิยต |
ค. นิยต | |||
นิยม |
ดู กำหนด, ชอบ, ยกย่อง | |||
นิยมนิยาย |
ค. นิยตคติก | |||
นิยาม |
น. วาทปถ. อตฺถ. อธิปฺปาย. นิยม. | |||
นิยาย |
น. อาขฺยาน., อาขฺยายิกา, กปฺปิตกถา, | บทประพันธ์ | ||
นิยายสอนคุณธรรม |
น. อุปเทสกถา, | บทประพันธ์ | ||
นิยายเปรียบเทียบ |
น. นิทสฺสนกถา, โอปมฺมกถา, | บทประพันธ์ |