พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
นำเสนอ |
น. อุปนย. อภินย. อุทฺเทส. สนฺทสฺสน., ปทสฺสน., ปากฏีกรณ., ค. อุปนีต ก. อุปนียติ อุปเนติ อภินีหรติ อุทฺทิสติ สนฺทสฺเสติ, ทสฺสนาย ปสาเรติ |
|||
นำโดย |
ค. …ปมุข …ปุรกฺขต (อุ. พุทฺธปฺปมุโข) | |||
นำไป |
ก. เนติ หรติ วหติ | |||
นำไปประยุกต์ใช้ไม่ได้ |
ค. อนุปโยชิย อนุจิต | |||
นำไปยาก |
ค. ทูหร | |||
นำไปสู่ |
น. อาวหนตา, ปาปกตา, ค. อาวห สํวตฺตนิก ปาปก ก. อาวหติ อุปเนติ ปาเปติ |
|||
นำไปสู่จุดหมายเดียว |
ค. เอกายน | |||
นำไปสู่นรก |
ค. นิรยสํวตฺตนิก | |||
นำไปสู่สวรรค์ |
ค. สคฺคสํวตฺตนิก | |||
นำไปเกิดใหม่ |
ค. โปโนพฺภวิก | |||
นิกร |
(หมู่,คณะ) | น. นิกร. | สมุหนาม | |
นิกาย |
น. นิกาย. คณ. ปกฺข. | สมุหนาม, นิกาย | ||
นิกเกิล |
(nickel) | น. รชตวิเสส. | ดินหินแร่ธาตุ | |
นิกเขป |
น. นิกฺเขป. | |||
นิกเขปบท |
น. นิกฺเขปปท., | |||
นิคม |
น. นิคม. | สถานที่ | ||
นิครนถ์ |
(พวกเชน) | น. ทิคมฺพร. อเจลก. นิคณฺฐ. นิคนฺถ. นคฺค. | บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม | |
นิคหกรรม |
น. นิคฺคหกมฺม., | |||
นิคหิต |
น. นิคฺคหีต., | ไวยากรณ์ | ||
นิจ, นิตย์ |
ค. นิจฺจ ถิร ถาวร นิพฺพิการ กวิ. อภิณฺหํ นิจฺจํ นิพทฺธํ สตตํ ยถาจิณฺณํ ธุวํ |