พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ตะกร้าหวาย |
น. กณฺโฑลิกา, เวตสปจฺฉิ, | ภาชนะ | ||
ตะกละ |
ดู จะกละ. | ลักษณะนิสัย | ||
ตะกวด |
ดู จะกวด. | สัตว์, สัตว์เลื้อยคลาน | ||
ตะกอน |
น. กสฏ. กสมฺพุ. นิปกฺก., มล., อาสย. อโธนิจิตมล., อโธสญฺจิตมล., | ตะกอน | ||
ตะกั่ว |
น. ติปุ. สีสก., | ดินหินแร่ธาตุ | ||
ตะกั่วดำ |
น. กาฬติปุ. อพฺภก., | ดินหินแร่ธาตุ | ||
ตะกั่วนม |
น. มุทุติปุ. | ดินหินแร่ธาตุ | ||
ตะกั่วบัดกรี |
น. สนฺทหนกโลห., | ดินหินแร่ธาตุ, วัสดุ | ||
ตะกั่วแดง |
น. จีนปิฏฺฐ., สินฺทูร. | ดินหินแร่ธาตุ | ||
ตะกาย |
ก. สมารุหติ, อายาเสน อารุหติ | |||
ตะกายขึ้นไป |
น. กิจฺฉารุหน., ก. กิจฺเฉน อารุหติ |
|||
ตะกาว |
น. อโยสงฺกุ. | |||
ตะกุย |
(คุ้ย) | ก. หตฺถาทินา วิยูหติ | ||
ตะกุย |
(ข่วน) | ก. นเขหิ วิลิขติ | ||
ตะกู |
ดู กระทุ่ม. | พืช, ไม้ต้น | ||
ตะขบ |
น. วิกงฺกต. สาทุกณฺฏ. | พืช | ||
ตะขบป่า |
น. สาทุกณฺฏ. วิกงฺกฏ. วิกงฺกต. | พืช | ||
ตะขอ |
น. องฺกุส. สงฺกุ. คฬ. วงฺก. อากฑฺฒนี, ตุตฺต., | อุปกรณ์ | ||
ตะขอเกี่ยวเรือ |
น. นาวาคาหกงฺกุส. | อุปกรณ์ | ||
ตะขอเหล็ก |
น. อโยสงฺกุ. | อุปกรณ์ |