พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
โขก |
ก. อาโกเฏติ ตาเฬติ ปฏิหนติ ปหรติ | |||
โขกสับ |
ก. ปสยฺห ปริภาสติ, ขุํเสติ | |||
โขกหัว |
ก. สีสํ ปหรติ, สีสํ ตาเฬติ | |||
โขด |
น. อุนฺนตภูมิ, | แผ่นดิน | ||
โขดหิน |
น. อุนฺนตปาสาณ. | แผ่นดิน | ||
โขน |
น. อติยกฺข. จารณิกนจฺจ., | ศิลปะ | ||
โขนกลางแปลง |
สำ. ติณภูมิอาทีสุ จารณิกนจฺจ., | ศิลปะ | ||
โขนหลวง |
น. อติยกฺข. | ศิลปะ | ||
โขมง |
ดู เอ็ดอึง. | |||
โขมด |
น. ปิสาจ. อมนุสฺส. | บุคคล | ||
โขมพัตถ์ |
น. โขมวตฺถ., | ผ้า | ||
โขยก |
ดู กระโดด. | |||
โขยกเขยก |
ดู กะโผลกกะเผลก. | พิการ | ||
โขยง |
ค. สพฺพ สกล นิสฺเสส อเสส กวล | สมุหนาม | ||
โขลก |
น. โกฏฺฏน., ปึสน., จุณฺณีกรณ., ก. โกฏฺเฏติ ปึเสติ จุณฺเณติ |
|||
โขลง |
น. ยูถ. | สมุหนาม | ||
โขลงช้าง |
น. หตฺถิฆฏา, หตฺถิฆตา, คชตา, หตฺถิยูถ. | สมุหนาม | ||
โขลน |
น. ราชฆรทฺวารปาลิกา,
โขลน (โบ) น.… |
บุคคล | ||
โขลนทวาร |
น. โตรณ.,
โขลนทวาร น. ประตูป่า,… |
อาคารและส่วนประกอบ | ||
โค |
(เพศผู้) | น. โค. โคณ. อุสภ. วสภ. วุส. อุกฺข. ภทฺท. อนวาห. โสรเภยฺย. นิสภ. อาสภ.
โค ศัพท์แรก เป็น อลิงค์ ไม่เจาะจงตัวผู้ตัวเมีย… |
สัตว์, วัว |