พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เลิกนับถือศาสนา |
น. สธมฺมจาค. ค. ปจฺจกฺขาตธมฺม จตฺตสมย ก. ธมฺมํ ปจฺจกฺขาติ, สมยํ จชติ, สกสมยํ ปชหติ |
|||
เลิกประชุม |
ก. วุฏฺฐหนฺติ | |||
เลิกร้าง |
น. วิวาหนิรากรณ., ก. วิวาหํ นิรากโรติ |
|||
เลิกละ |
ก. ปฏิสํหรติ ปชหติ | |||
เลิกล้ม |
น. สมุจฺเฉท. สมุคฺคาห. นิทฺธมน., สมูหน. ก. โอสฺสชติ นิสฺสชติ อุคฺฆาเฏติ อุจฺจินาติ วินาเสติ นิทฺธมติ วฺยนฺติกโรติ ปชหติ จชติ |
|||
เลิกศรัทธา |
น. สธมฺมจาค. สมยจาค. ค. ปจฺจกฺขาตธมฺม จตฺตสมย ก. ธมฺมํ ปจฺจกฺขาติ, สมยํ จชติ |
|||
เลิกอาชีพ |
ก. กมฺมนฺตํ ชหติ, กมฺมนฺตํ วิสํโยเชติ | |||
เลิกแล้วต่อกัน |
น. อโหสิกมฺม., | |||
เลิกใช้ |
น. อนาเสวน., อพฺโพหาร. ก. โวหารา อปเนติ, อาเสวนา อปเนติ, ตํ วินากิจฺจํ กโรติ, วิเสสวารํ เทติ |
|||
เลินเล่อ |
น. ปมาท. สมฺมท. อวิจารณา, อนุปปริกฺขา, ค. ปมตฺต อทูรทสฺสี อสเมกฺขการี อสกฺกจฺจการี อวิจกฺขณ |
|||
เลิศ |
ค. อคฺค (ดู ยอดเยี่ยม) | |||
เลิศลอย |
ค. โสภนมาน | |||
เลิศล้ำ |
ดู เลิศ, ดีเลิศ, ประเสริฐ | |||
เลีย |
น. ลิหน., เลห. เลยฺย., นิลฺเลหก. อปเลขน., ก. ลิหติ เลหติ |
|||
เลียงผา |
น. นิงฺก. อิสฺสา, อิสฺสามิค. เอณิมิค. กุรุงฺค. | สัตว์ | ||
เลียน |
ดู ล้อเลียน. | |||
เลียนแบบ |
(ทำ~) | น. อนุกรณ., อนุการ. อนุกิริยา, สทิสีกรณ., อาลย. ก. อนุกโรติ อนุยาติ สทิสีกโรติ อนุปฏิปชฺชติ |
||
เลียนแบบ |
(ศึกษา) | น. อนุสิกฺขนา, ก. อนุสิกฺขติ |
||
เลียนแบบสุนัข |
น. กุกฺกุรวติก | |||
เลียน้ำลาย |
ก. อนุฏฺฐุภติ |